(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
64. Bölüm, 'Acemi Aşık Afife'
≈Afife'den≈
"Çok dövmez değil mi? Ya da kızmaz?" Irmak, yatağımda biraz daha yaylıp, sağ bacağını sol bacağının üstüne çapraz bir şekilde attı.
Sabah Yiğidim ile konuşmuştuk aslında ama pek bir şey söylememişti.
"Herkes benim mükemmel abim gibi değilki, iki tane otutturup bıraksın... Neyse artık, olan ile ölene çare yok bacım. Helvası fıstıklı olsun."
"Şuradan sana bir çakacağım göreceksin helvayı gerizekalı!" Elime ilk gelen şeyi sinirle Irmak'ın kafasına fırlattım ve iki saattir ameliyat yapan bir beyin cerrahı gibi, tüm konsantrasyonuyla oje süren Seher'e döndüm.
Seher baktığımı hissetmiş gibi, dikkatini bana verdi.
"Bir şey atarsan ve tırnaklarıma bir şey olursa, o ölüp bittiğin saçlarına oje dökerim!" Seher'den fayda göremeyeceğimi anlayıp, Eylem'e döndüm.
"BUNU BANA NASIL YAPAR?" Eylem, tekrar bağırarak ve burnunu silerek ağlamaya başladığında, Burak'a içimden bol bol küfrettim.
Eylem'in kendine yararı yoktu, bana ne yapabilirdi ki?
Ateş abi öğrense, Burak'ın biletini tahtalı köye keserdi ama işte Eylem malı söylemiyordu.
Son çare olarak Asu ablaya döndüm. O'da yine koca bir hüsrandı. Elindeki dergiye bakıyordu.
Asu ablada başını dergiden kaldırıp, dikkatini bana verdi. Ellerini teslim olur gibi havaya kaldırıp, dudaklarını büzdü.
"Benim abim yok, kuzenim var. Yani bu konuda sana yardımcı olabileceğimi sanmıyorum."
"Zaten aynı durumdayız aslında Asu abla."
"Ben abi demiyorum ama." Umursamazca omuz silkti.
"Öleyim ben o zaman ya!"
Nişanda, sevgili olduğumuzu öğrenen Emirhan abim yaklaşık bir 10 dakika öylece bakmıştı. Sadece bakmıştı. Kal gelmişti o zaman galiba. Mahallelinin tepkisininde, Emirhan abimden geri kalır yanı yoktu.
Bu sabahda, abim ve Yiğit'in birlikte bir yere gittiğini öğrenmiştim.
Nişanda, hem şaşkınlıktan hem de ortam ve zaman uygun olmadığından Yiğit ile konuşamamıştı.
Bu sabah, mesaj atmış, yaşananların rüya olup olmadığını sormuştu bana. Daha fazla kafa yormayı bırakıp, kendimi Eylem'in yanındaki boş yere atıp, ayaklarımı uzattım.
