(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
6
3.Bölüm, 'Tomurcuk Çiftleri'
≈Cansu'dan≈
"Benimle dışarı çıkıp, oyun oynayan kimse olmazsa bu çocuğun kellesini uçururum." Oyuncak bıçakla, arkadaşının boğazına dayanan, kızıl kestane saçlı kız fazlasıyla tanıdık geliyordu.
Olayla hem alakalı, hem alakasız gibiydim. Seyirci gibiydim. 1'inci ağızdan, yani 'kahramanın anlatımıyla' kitap okuyan, normal bir insan gibiydim sanki. Hem olayın içindeymiş, merkezi gibisin. Hem de oradaki en anlamsız, kimse tarafından bilinmeyen birisin.
Yine fazlasıyla tanıdık bir kız elinde bardak ile, kızıl kestane saçlı kızın arkasına geçti ve yanındaki sehpada duran bardağı aldı. Hızlı hızlı nefes almasından, heyecanlı olduğunu anlamıştım. Bardağı kaldırdığında, ne yapacağını anladım ve onu engellemek için, ona doğru ilerledim.
İlerleyemedim.
Çünkü bir şey beni tutuyor gibiydi. Onlara yaklaşmaya çalıştıkça, daha da uzaklaşıyorlardı sanki.
Kahverengi saçlı kız, bardağı kaldırıp, kestane saçlı kızın kafasına indirdiğinde, kızların Tuğçe ve benim çocukluğum olduğunu anladım.
"Al çıktın mı dışarıya havuçella? Manyak manyak işler!" Havuçella... Ona saçlarının rengi yüzünden o zaman taktığım lakap.
Birden herşey bulanıklaşmaya ve bulunduğumuz mekanda dahil, herşey değişmeye başladı.
Bu sefer bir hastane odasındaydım ve yine izleyici konumundaydım.
Kapının açılması ile, içeri küçük bir kafa uzandı. Kapı biraz daha açıldığında, içeriye küçük bedenimin sahibi Cansu girdi.
Başımı çevirdiğimde, Tuğçe'nin başı sarılı bir şekilde hastane yatağında uzandığını farkettim.
Küçük kızın içeri girmesiyle, Tuğçe'nin yatakta ayağa kalkıp, serumu sabit tutmak için takılan, askılığa benzer şeyi alıp, Cansu'nun yanına zıplaması ve kafasına vurması bir oldu. Biraz saç baş dalaştıktan sonra, Tuğçe'nin sarılı başı kanamaya başladı. Yüzünün her yeri çizik çizik olmuştu. Cansu'nun ise kafası kocaman şişmişti ve burnu kanamıştı.
Evet bugünüde hatırlıyordum. O gün ikimizde bu odada yatmıştık ve buradan iki arkadaş olarak çıkmıştık.
Yine herşey bulanıklaşmaya, her şey, her yer değişmeye başladı.
