(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
19. Bölüm; 'Koku'
≈Asuman'dan≈
Bu sefer mahalleye sağ salim gelmiştim. Eve doğru yürüyordum, elimde gelirken aldığım Özdemir Asaf'ın şiirlerinin olduğu bir kitap vardı. Bende vardı zaten ama taşınırken kaybetmiştim.
Yan tarafa baktığımda, elinde bir ton poşet ile zar zor yürüyen Sibel teyzeyi gördüm. Sibel teyze, Seher'in annesiydi bir de Faruk'un tabi. Hemen Sibel teyzenin yanına gidip, elindeki poşetlerden bir kaç tanesini aldım. İçten bir şekilde gülümsedi ve rahatladığını belli edercesine derin bir nefes aldı.
"Tek başına niye bu kadar poşet taşıyorsun ki Sibel teyze." Dedim sitem ederek.
"Aman be ne yapayım kızım. Seher evde değildi, Faruk da okula git gel, dükkana bak, anca yetişiyor. İşler de bana kalıyor, evde yine bir dünya iş var."
"Ben boş oluyorum, bana söyle bir daha bu kadar poşet taşıma. Hem ben olmasam bile bizim kızlar da yardım eder ki sana."
"Sağ olun kızım benim."
"Şimdi gidelim de şu işlere bir el atalım, ben yardım ederim sana."
"Zahmet olmasın kızım."
"Daha demin ne dedim ben Sibel teyze? Duymamış olayım." Sibel teyze içten bir şekilde gülümseyip, yanağımdan öptü. Sibel teyzeye gülümseyip, telefonumu çıkardım ve annemi arayıp, Sibel teyzelerde olduğumu haber verdim. Tuhaf bir şekilde bu duruma acayip sevindi. Aynı geminin kaptanıyız anne...
Çantamı ve ceketimi asıp, elimdeki kitabı masanın üzerine bıraktım ve Sibel teyzenin peşinden gidip yaptığı işe yardım ettim. Tuhaf bir histi aslında ve nedense tuhaf olduğu kadar güzel. Faruk ile kavga etmiyorduk, tartışmıyorduk. Bizim ki zaten çocuklaşmaktı sadece ve ne yalan söyleyeyim hoşuma gitmiyor değildi. Didişmek bir yerde eğlenceliydi. Bazen sinir olduğum gerçekten oluyordu ama daha çok eğlenceli.
Son zamanlarda sinir olduğum tek bir huyu vardı. Anam ağlayana kadar düşündürtüyordu. Bir şey söylüyordu ve ben uyuyana kadar bunu düşünüyor bazen uykusuz bile kalıyordum. Kafamı karıştırıyordu, bazı hislerimi harekete geçiriyor, körüklüyordu. Aşırı çapkın olduğunuda anlamıştım bu sürede. Sürekli bir iltifatlar, serserilikler falan...
Salak değildim, Faruk ike aramızda tuhaf bir ilişki vardı. Aşık olabilir miydim? Evet olabilirdim. Kime aşık olacağımızı, kimi seveceğimizi seçemiyoruz sonuçta, ki tuhaf bir şekilde seçme şansım olsa bile onu seçecekmişim gibi geliyordu. Bu aşk işi ne garipti. Sibel teyze evi süpürmeye başladığında, bana yapacak iş kalmadığından süpürme işini ben devraldım. Sibel teyze ısrar etse de memnun olmuş ve mutfağa yemek hazırlamaya gitmişti.
