(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
62.Bölüm, 'Delikanlı Afife ve Prenses Yiğit'
≈Ateş'den≈
"Ateş abi sende!" Güneş'in bana seslenmesi ile, hızla silkelenip kendime geldim ve attığı topu karşıya gönderdi.
Attığım topa, Cansu karşılık vererek, topu Seher'e pasladı.
"Ben oynamıyorum, siz devam edin." Cansu saçlarını savurup, kollarını göğsünün altında bağladı.
"O kadar iyi oynuyorsun ki Cansu, senin karşında ufacık bile kazanma şansım yok, demiyor da." Gülümseyecek gibi olsam da kendimi tuttum, ifadesizce yüzüne bakıp, cevap vermeden kenara doğru ilerledim.
İçimde büyük bir sıkıntı vardı.
Düşünmem gereken kişiyi, düşünmem gereken şeyi, sanki istesem de düşünemiyordum artık. Sanki üzerimde bir rahatlık vardı ama beni sık boğaz eden bir rahatlık, içimi yiyip bitiren bir rahatlıktı.
Eskisi kadar acımaması, canımı yakıyordu. Kalbim, aklımı kemiriyordu sanki.
Alışıyor muydum yokluğuna?
Aklıma gelen düşünceler ile, bakışlarım voleybol oynayan kiracımı buldu.
Acımla yaşamayı öğreniyor muydum?
≈Afife'den≈
Canım dondurma çekmişti, bu yüzden dondurma almaya gidiyordum. Ayağımdan kayıp, duran terlikler sinirimi bozduğu için, terliklerimi çıkarıp elime aldım ve çıplak ayakla yürümeye devam ettim. Kumlara bastıkça, o sıcak, tuhaf his hafif huylandırıyordu insanı.
Omzuma değen şeyle irkildim ve boş bakışlarım yanımdaki zat-ı muhtereme döndü.
"Yine felaketlerini nereye götürüyorsun da, bela açacaksın başımıza?" Yine kalbim hızlanmaya, birden heyecanlanmaya başlamıştım. Silkelenircesine kendime geldim ve derin bir nefes aldım.
"Ha ha ve ha çok komik. Sen bana kurban ol bi' kere!" Saçlarımı savurup, trip havasına girdim ve adımlarımı hızlandırdım.
Kumlara bastığında çıkan adımlarının sesini duyabiliyorum ve o'da adımlarını hızlandırılmıştı.
Tam gerçekten geliyor mu diye çaktırmadan bakacakken, kolumda hissettiğim kollarla aniden çekilmem bir oldu.
Yiğit, diğer tarafıma geçmişti ve fazla yakın duruyordu.
"Ne yapıyorsun acaba? Tamam, biliyoruz hıyarsın. En iyi hıyar sensin. Daha beyi kanıtlamaya çalışıyorsun?" Hafifçe eğilip, Yiğit'in diğer yanına baktığımda bir grup erkeğin yanımızdan geçtiğini gördüm. Hatta biri göz kırpmıştı. Onu umursamayarak, yürümeye devam ettim. Hıyar Ağası farketmemişti demek ki.
