🎶Emir Can İğrek/Saman Sarısı🎶
İyi okumalar...
49.Bölüm, 'Oraya Bakma'
≈Aras'dan≈
Gözleri yarı kapalı bir şekilde evden çıktığında ve buraya doğru paytak adımlarla geldiğinde gülümsedim.
Kapıyı açıp, yanımdaki koltuğa oturduğunda, burnuma dolan taze papatya kokusuyla derin bir iç çektim. Bugün Irmak'ı okula ben bırakacaktım.
Benim için rüya ve hayalden ibaret olan kişi, gerçeğim olmuştu. Ben her gün yaşadıklarım umarım rüya değildir diye uyanıyordum.
"Günaydın."
"Günaydın güzelim." Zar zor açtığı gözleriyle bana bakarken, bu hali hoşuma gittiği için kıkırdadım. Aslında her haliyle, her şeyiyle hoşuma gidiyordu.
Yarı uyanık bir şekilde sağ yanağımdan öptüğünde, bende aynı anda sol yanağından öptüm.
Bana gülümseyip, çantasını torpidoya koyup, başınıda çantanın üstüne koydu.
"Pek uyanamamış gibisin." Yarım ağız gülümseyerek esnedi ve gözlerini kapattı.
"Sorma, üzerimden sanki tır geçmiş gibi. Sabahın 7'sinde uyanmaya hâlâ alışamadım. Bir de misafirler, ev işleri falan derken, yorgunluğumu atamadım."
"Gidene kadar uyu bakalım ve bir daha erken yat." Hakan izine geldiği için ziyaretçileri, misafirleri tükenmemişti ve haliyle bir sürü ev işi, benim Bücür'üme kalmıştı. Haliyle yorulmuştu.
Kontağı çevirip, arabayı çalıştırdığımda, çoktan içi geçmişti bile. Boynunda benim boyunluğumu görünce içime yayılan hoş sıcaklıkla gülümsedim.
Dersinin başlamasına hala zaman vardı, biraz daha uyuması için uzun yolu kullanmayı tercih ettim. Arabanın kliması açık olduğu için, içerisi biraz da olsa sıcaktı.
...
Arabayı okulunun önünde durduğumda saatime baktım. Az kalmıştı. Kollarımı direksiyona koyup, başımı onun yüzüne dönük bir şekilde kollarıma yasladım.
Irmak'a yaklaşıp, yüzüne dökülen saçlarını çektim ve omzundan geriye atıp, yanağından öptüm. Hafif kıpırdansa da uyanmamıştı ve onu uyandırmaya da içim hiç el vermiyordu. Çenesine de küçük bir öpücük kondurdum.
Uyurken dudaklarını büzerek uyuyordu ve fazla sevimli görünüyordu. Dudaklarını hafif bir şekilde öptüğümde, Bücür'ümün yutkunduğundan, uyandığını ama rol yaptığını anlamıştım. Muzip bir gülümsemeyle geri çekilip, arabadan indim ve onun oturduğu tarafa doğru ilerledim. Kapısını açıp, dizlerimin üstünde çömeldim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tomurcuk Mahallesi| Tamamlandı.
Novela Juvenil(Düzenlendi.) (Final.) Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz. Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!