(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
32.Bölüm, 'Yuvadan Uçan İlk Kuşlar'
≈Asuman'dan≈
Sınıftan çıkar çıkmaz beni bekleyen Faruk'u görmem ile adımlarımı hızlandırdım ve koşarak yanına gidip sarıldım. Özlüyordum. Faruk da kollarını belime dolayıp, yanağıma küçük bir öpücük kondurdu. Alışamıyordum bir türlü, bu hareketlerine.
"Günün nasıldı bakalım?" Sevgilimi bana soran bir gerizekalıya ayırdığım vakit dışında gayet iyiydi.
"Normal bir gündü. Seninki?"
"Yani iyi gibi..."
"Gibi?"
"Pek dersi dinleyemedim, ders de çalışamadım doğrusu."
"Niye be? Burada senden bahsediyoruz. Ders çalışamamak ve sen..." Zeka fışkırıyordu da adamımdan.
"Neyse... Bugün biraz dolaşalım, önemli bir şey söyleyeceğim." Faruk'un bu fevri hareketlerine ve heyecanlı haline kaşlarımı çattım ama çok tatlı duruyordu vicdansız! Faruk'un tuttuğum ellerini biraz daha sıktım, burada olduğumu belli etmek istercesine. Bana döndü ve içten bir şekilde gülümseyip, derin bir nefes aldı. Meraktan çatlayacaktım ama ses etmedim. Öğrenecektim nasıl olsa.
Faruk ile sahile geldiğimizde ayakkabılarımızı çıkardık ve ellerimize aldık. Pantolonlarımızın paçasını yukarı katlayarak, kumların üzerinde yürümeye başladık.
Faruk'un kıvranmasına daha fazla dayanamadım ve lafa daldım. Meraktan öleceğim be burada!
"Faruk? Artık başlasan mı?"
"H-ha? Ne?" Küçük bir kahkaha atıp, sevgilimin yanaklarını mıncıklamaya başladım. Çok tatlı duruyor ama! Çatık kaşlarla ellerimi tuttu. Yanaklarını bırakıp, onu daha fazla kızdırmamaya karar verdim.
"Önemli bir şey dedin ya?" Derin bir nefes alıp durdu, onun durması ile bende durdum ve bana döndü. Gözlerime bakıyordu ve bu dengemi bozuyordu.
"Gökyüzüm... Öncelikle verdiğin karara ne olursa olsun saygı duyacağımı ve seni destekleyeceğimi bil." Anlamsızca heyecanlanmıştım ve kalbimdeki depremin duyulduğundan şüphe ediyordum. Meraklı ama heyecanlı gözlerle Faruk'a baktım. Devam etmesini istercesine.
"Ben en yakın zamanda babanla konuşup, ailemle size gelmeyi ve aramızdaki ilişkiye bir isim konmasını istiyorum."
"Ney?"
Faruk verdiğim tepkiye kıkırdayıp eski haline döndü. Ben ise hala söylediklerini sindirmeye çalışıyordum. Mutlu muydum? Evet, galiba mutluydum. Bu en yakın zamanda Faruk ile sözlü olacağım anlamına mı geliyor? Allahım sana geliyorum!
