(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
55.Bölüm: 'Tomurcuk Usulü Misafirperverlik'
≈Cansu'dan≈
Ateş de dahil, mahallelinin güvenliğimiz için evde tek kalmamıza gönlü el vermemişti. Hemde yalnız bırakmak istememişlerdi.
Evet, şu an Ateş'lerin evinde, onların salonunda Tuğçe'ye sarılmış bir şekilde oturuyordum. Herkes buradaydı. Benim için gelmişlerdi. Bunu benim için yapmışlardı. Beni ona vermemişlerdi, vermemişti. Bırakmamıştı. İlk defa güvende olduğumu, sahip çıkıldığımı, koruyup kollandığımı hissettim. Böyle güzel duyguları hissetmekten mahrum olmak çok kötü bir şeydi.
"Depo iş görecek durumda değildi. Yıkılmış. Biz de Fadime teyzenin kullanılmayan bodrumuna bağladık. Yiğit ve Burak'ı da başına diktik." Herkes kendi arasında kıkrıdamaya ve gülmeye başladığında sorarcasına kaşlarımı kaldırdım. Eylem bakışlarımı yakalamış olacak ki gülümsedi ve gülme sebeplerini söyledi.
"Fadime teyze biraz tırlak bir kadındır. Karşısındaki adamı delirtebilecek yeteneğe sahip de ona gülüyorduk." Derin bir nefes alıp, başımı yanımdaki Semra teyzenin omzuna yasladım. Başımı kaldıracak takatim yoktu. Geçmişimi bu denli hatırlamak, acılarımı hatırlamak tüm enerjimi emmişti sanki. Gerçi hiç unutmuyordum zaten, bana asıl bunları yaşatan adamı görmek ağır gelmişti. Yoksa acımla yaşamayı öğrenmiştim. Alışmıştım.
Ateş boğazını temizleyip, bakışların kendine dönmesini sağladı.
"Anne bugün de dahil, belki birkaç gün burada kalsınlar. Ben de Demir'de, Emirhan'da ya da Aras'da kalırım. Tabi onlar için sorun olmazsa?" Sorarcasına arkadaşlarına yönelttiği soruya kaşlarımı çattım. Evimde kalabilirdim. Tam itiraz etmek için ağzımı açmıştım ki Ateş'in ateş saçan gözleriyle susmak zorunda kaldım.
Bu ne saçma bir tabir be?
"Ne sorunu lan, sorman bile hata. Başımızın üstünde yerin var." Ateş, Demir'e gülümseyerek 'eyvallah' dercesine başını salladı.
"Demir haklı kardeşim, sormana bile lüzum yok." Dedi Emirhan.
Sadece Emirhan, Aras ve Demir demişti. Diğer arkadaşlarında da kalabilirdi ama onların adını etmemişti. Sanırım bu üç arkadaşının kız kardeşi olmadığı için onlarda kalırım demişti. Evinde de rahatsız olabileceğimizi düşündüğü için kalmıyordu. Sen, Ateş Karasu... Sen çok başka bir şeysin.
Ben... Galiba, bu davranışına fena düşmüştüm.
"Yürü lan, bugün bendesin o zaman." Aras, Ateş'in kollarından tutup dışarı doğru ittiğinde, Ateş memnuyitsizce yüzünü buruşturdu.
