Bulutların üzerinde bana baktığını düşünüyorum her gece, gitmiş olman bitmiş olduğu anlamına gelmez...
YAZDIĞIM KİTAPLAR ÇALINAMAZ, KOPYALANAMAZ. TELİF HAKKI İHLALİYLE HUKUKİ SÜREÇ BAŞLATILIR. YAZDIĞIM BÜTÜN SÖZLER BANA AİTTİR...
•TÜM HAKLAR SAKLIDI...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10.Bölüm: "Çiçeklere basarak yürüyormuş bu çağın insanı. Güzel şeyleri öldürmek gibi bir amaç edinmişler kendine. Başkalarının çektiği acılarla besliyorlarmış ruhlarını. Ne aşağılık varlıklar olmuşlar değil mi? Soylu insanların sadece asırlar önce yazılmış kitaplara sığdırılması kadar saçmaydı söylenen sözlerin altında sürekli bir sebep aramak."
Derin bir nefes alarak Bulut'u yerine yatırdım. Ardından yatağa geçip soğuktan üşüyen ellerimi ısıtmaya çalıştım.
Can'dan gelen bir yeni mesaj
"Korkarsa bedenin bir şafak vakti, ruhumun yanına kıvrıldığını bil. Karanlıkta kalırsan gözlerinin içindeki parıltılarla aydınlat yolunu. Düşüncelerin boşluğa doğru ilerleyip geri dönemeyeceğin bir yola doğru sürüklerse seni saksılara ektiğin çiçekleri sevmek için evine dön..."
Karşılık olarak tek elimle yavaşça yazmaya başladım.
"Ruhun yanıma kıvrılamayacak kadar uzak. Çiçeklerim kurumuştur bağlı kaldıkları saksılarda."
Gönderdikten birkaç dakika sonra Can yazmaya başladı.
"Kurtarılmak için önce hapsolmak gerekir. Oysa özgürsün. Zamanın ayaklarının altından geçip gitmesine izin verirsen gün batımında gölgen bile yalnız bırakır seni. Kırmak istemiyordum ama yanında kalmam için beni zorlayamazsın. İhtiyacın olursa diye söyledim saksılarına bağlı kalan çiçekler ölmeye mahkum edilse bile yeniden yeşertilmek için geç kalınmış sayılmaz. "
Söz yazmak yerine ona güzel haberi vermek istedim.
"Doktorla konuştum bugün. En kısa sürede çıkarsın dedi."
Gülümsemelerim o görecekmiş gibi yüzümde belirirken karşılık vermesini bekledim.
"Çok güzel haber."
Ekranı kapatıp yan tarafa döndüm. Saatin daha erken olmasına rağmen gözlerimi kapatıp uyumak istedim.
Yastığımın altında titreyen telefonu fark ettiğimde doğrulup ekrana baktım.
Saatin kaç olduğu bugün günlerden ne olduğu bir kez daha umurumda bile değildi. Sokak lambaları sönmüş ama güneş yüzünü göstermemişti. Mavi bir renk sarıyordu gökyüzünü. Karşıya doğru baktığımda yeni yapılmış evlerin balkonunun olmadığını fark ettim.
