Bulutların üzerinde bana baktığını düşünüyorum her gece, gitmiş olman bitmiş olduğu anlamına gelmez...
YAZDIĞIM KİTAPLAR ÇALINAMAZ, KOPYALANAMAZ. TELİF HAKKI İHLALİYLE HUKUKİ SÜREÇ BAŞLATILIR. YAZDIĞIM BÜTÜN SÖZLER BANA AİTTİR...
•TÜM HAKLAR SAKLIDI...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
13. Bölüm: "Değer mi gözyaşlarım yanağımda kurumadan eline? Sever mi gökkuşağı siyahı? Uğrar mı sevgi katı kalplere? Ve biliyorsun ki yolların kirli adımlarını silecekse yağmurlar, ağlaması gerekecektir bulutlarımın..."
Karanlık...
Gözlerimi açtığımda kendimi odamda buldum. Yavaşça doğrularak saate baktığımda şaşırtıcı birkaç âna tanık oldum.
03.40
Yanımda güzel gözleriyle beni izleyen Bulut'tan başka kimse yoktu.
Olanları canlandırdım hafızamda. Yaşadığım şeyleri ve son düşüncelerimi. Hala buradaydım. Bana vadedilen yaşam süresi bitmemişti. Ellerimle yüzümü saklayarak ağlamaya başladığım sırada nefesimin kesildiğini hissettim.
Sesimin çıkmaması için sıkarken çenemi, ellerimi ıslatan gözyaşlarım hatırlatıyordu bana kendimden çok sevdiklerimi. Telefonu elime alarak Can'ı aradım. Çok geçmeden açtı. İlk defa benden önce davranıp konuşmaya başlamıştı.
"İyi misin?"
"İyiyim, seni görmek istiyorum."
"Geliyorum."
Sorgulamadı bile. Sadece halimden anladı. Onu yaptığım şeyin haksızlık olduğunu yeni anlamıştım. Mesaj kısmına girip küçük de olsa bir söz yazmak istedim.
"Adım atamayacak kadar yorgun bedenim. Hem bilirsin ellerimi uzatırsam arşa, belki gökyüzü de yok olabilir bulutların ardında. "
Gönderdikten sonra gecenin bir yarısında onu uyandırmanın verdiği pişmanlıkla ne yapacağımı bilemedim. Sadece yanımda birinin olmasını istiyordum. Çok fazla yalnız kalmış ve güvendiğim insanlardan beklemediğim karşılıklar almıştım. Şimdi onlarla konuşamaz ve yüz yüze bile gelmek istemeyecektim.
"Can, ıslatırsa yağmurlar geceye değen saçlarını, kapat gözlerini ve hisset bütün gücünle. Ruhun ayrılınca bedenden, gözlerindeki ışık yıldızlarla buluşsun."
"Senin olduğun her yerde bulabilirim gökyüzünün bir parçasını."
"Seni seviyorum Can."
"Ben de."
İlk hastaneye geldiğimiz gün bana şimdi erken demişti. Sanırım artım zamanı geldi.
Ekranı kapattığında gözlerimi duvara kenetleyip öylece birkaç dakika geçirdim.
Daha sonra ayağa kalktım. Hiçbir şey yaşamamış gibi hepsini rüyalarımda görmüşüm gibi davrandım. Yavaş adımlarla balkona ilerlerken merak yakamı bırakmıyordu. Nasıl çıkarıldım oradan? Çağla'nın haberi vardır şimdi. Hepsini bir kenara bırakıp sandalyeye oturdum. Issız evrende sadece birkaç arabanın sesi geliyordu kulaklarıma.
