TWENTY-FOUR SECONDS (NO LONGER COMPLETE)

CHAPTER FIFTEEN

AN:  Please vote and comment.  Unti-unti kong ibabalik ito rito. Spread the word. Salamat!

**********

Lumakas ang kabog ng dibdib ni Shelby nang makitang hindi agad naka-react si Gunter sa sinabi niya rito. Para itong natulala. Hindi siguro makapaniwala sa naging kapasyahan niya. The servers were looking at them already. Medyo na-conscious na nga rin siya sa paraan ng pagtingin nila sa kanila lalung-lalo na sa klase ng sulyap nila kay Gunter.

Tutulungan na sana ni Shelby na makatayo ang binata pero bago pa niya madantay ang kamay sa balikat nito'y nakatayo na ito at nakabalik na sa upuan. He gently pushed the ice cream bowl away from him. Hindi alam ng dalaga kung kinakailangan na rin niyang bitawan ang kanya. Sa tingin niya kasi'y parang gusto nang umalis ni Gunter doon.

Mayamaya pa'y napatingin na nga ito sa relo. Na-sense ng dalaga na tila hindi na ito mapakali. Marahil ay gusto na nitong umalis sila roon. Kumuha siya ng tisyu at pinahiran ang mga bibig niya tapos sinabi niya sa lalaking handa na siyang umalis doon kung gusto na rin nito.

"Don't you want to stay a bit longer and listen to the music?" masuyo nitong tanong. Sumulyap pa ito sa chamber orchestra. He nodded his head in time with the song they were playing. Isa iyong dance tune ng Bee Gees, isang grupo ng mang-aawit na sikat noong dekada sitenta.

Napalingon si Shelby sa mga musikero. Tamang-tama namang nagpalit na sila ng tinutugtog. This time ay kantang pinasikat naman ni Lionel Richie noon, ang Three Times a Lady. Biglang naalala ng dalaga ang dating nobyo nang marinig iyon. Paborito kasing kantahin iyon sa kanya ni Alfonso noon. Siguro ay naiisip din ni Gunter ang lalaki dahil bigla na lang itong sumenyas sa orchestra na tumigil na sila.

"Thank you for a job well done, gentlemen. That's all for tonight," sabi pa niya sa mga ito.

Hindi naman nagdalawang-salita si Gunter sa mga ito. Kaagad silang tumalima. Nang makita ni Shelby na tumayo na ang lalaki'y ganoon na rin ang ginawa niya. Pero bago pa niya tuluyang mabalanse ang katawan sa pagkakatayo'y nakaalalay na ang binata sa kanya. She felt awkward lalo pa't alam niyang may iniinda ito na siya ang may kagagawan.

"Gunter, I hope you---"

"Don't worry, Shelby. I am okay. I am not a teenager anymore." At ngumiti pa ito sa kanya. Ganunpaman, hindi naman umabot sa mga mata nito ang ngiting iyon. The more that it made Shelby guilty.

Sasagot na nga sana ang dalaga ng tingin niya'y ikakagaan ng loob nito nang tumunog naman ang cell phone nito. Base sa mga sagot ng binata sa kausap napagtanto niyang siguro'y assistant nitong si Fredrick ang tumawag. Nang makababa nga sila ng yate, nandoon na ito naghihintay sa isang tabi. Nakasandal sa Tesla Roadster ng amo.

Frederick smiled at Shelby but with sadness in his eyes. He also nodded at her then took her to the Rolls Royce that brought her to the harbor. Ilang dipa lang naman ang layo nito sa Tesla Roadster na dala nitong pangsundo sa amo.

Bago pumasok sa loob ng Rolls Royce, nilingon muna ni Shelby si Gunter at nagpasalamat dito. Ngumiti naman ito sa kanya at tumangu-tango pa. Pero wala na itong sinabi pa. Pinagbuksan lang siya ng pintuan at inalalayan sa pagpasok sa loob ng sasakyan.

"Please take care of Ms. San Diego for me, Mr. Jones."

Napatanga ang chauffeur kay Gunter. Kakitaan ito ng pagtataka. Ang bilin kasi kanina ng amo nito'y ipagmamaneho sila ng babaeng sinundo pagkatapos ng dinner. Ngunit mukhang mag-isa pa ring ihahatid nito ang dalaga sa kanila.

"Aren't you coming with us, Mr. Albrecht?" tanong ni Mr. Jones. Hindi na siguro ito nakatiis.

Imbes na sagutin ito ni Gunter, si Frederick ang humawak sa balikat ng mamang driver saka tinapik-tapik ito bago lumapit sa sarili nilang sasakyan.