TWENTY-FOUR SECONDS (NO LONGER COMPLETE)

CHAPTER TWENTY-NINE

Napangiti si Shelby nang makita ang reaksiyon ni Gunter sa sinabi niya. Napanganga ito nang kung ilang segundo bago ma-realize ang binitawan niyang salita. Kung ilang beses pa siyang tumangu-tango bago nito nakuha na umu-oo siya sa marriage proposal nito.

"You said yes?" nakangiti na rin ito ngayon. Iyong klase ng ngiti na tila naka-jackpot.

Bago pa siya makatango uli, sumuntok na sa ere si Gunter at sumigaw ng 'yes'. Humalakhak pa itong parang timang. Shelby cannot stop herself from smiling, too. At the same time, na-guilty rin siya dahil isa lamang ang ibig sabihin no'n. Masyado niya itong binigo noong nakaraan kung kaya hindi agad ito naniwala na umu-oo na siya ngayon.

"This is the happiest day of my life. You just don't know how much you made me happy, Shelby. Thank you for trusting me. Rest assured I will do everything I can to make you the happiest bride and the happiest wife that has ever lived."

Napangiwi si Shelby sa kakornihan nito at kunwari'y inasiman niya ito ng mukha. Pero sa loob-loob niya, she was more than thrilled. Kahit alam niyang exaggeration ang mga sinabi ni Gunter, nakadulot iyon ng ibayong kilig sa kanya.

"But my saying yes to your marriage proposal does not mean we are going to get married soon, just like the other day. I hope that we take time to know each other well so that when we face one another again for holy matrimony at least we are more than ready to make it work."

"Yes, ma'am!" At pabiro pang napa-salute si Gunter sa kanya.

May sigla na sa mga kilos nito nang mag-utos sa mga nakapaligid na servers na dalhin na ang main course nila. Bigla itong ginutom. Napansin nga ni Shelby na magana itong kumain ngayon. Hindi tulad noon sa yate na halos hindi ginalawa ang pagkain. Katunayan, nagpakuha pa ito ng pangalawang serving ng four-hundred-gram Wagyu tenderloin steak. Siya nama'y halos hindi nakaubos ng two hundred grams no'n. Paano kasi'y medyo nanginig na siya sa sobrang lamig. Kinailangan pa ni Gunter na ipatutok sa kanya ang fan heater para maibsan ang pangingikig niya.

Mayamaya pa nga nilipat nito ang upuan sa tabi niya at inakbayan siya nito. Nakaramdam ng kakaibang init si Shelby pero hindi siya nagpahalata. Sinikap niyang maging normal lang ang pakiramdam.

Nang matapos silang kumain at habang nakatingala na sa langit sa pagmamasid sa mga nagniningning na bituin bigla na lang pumailanlang ang She's Like the Wind ni Patrick Swayze. Kapwa sila napalingon ni Gunter sa pinanggalingan ng tugtog. At gano'n na lamang ang pagngiti ng huli nang mahagip ng tingin ang assistant nitong patakbong bumalik ng entrance papasok sa building. Siya ang naglagay ng stereo doon para sa background music nilang dalawa.

"C'mon, let's dance," paanyaya ni Gunter.

Hindi na nagpatumpik-tumpik pa si Shelby. Kaagad na pinatong ang kamay sa naghihintay nitong palad. Habang magkadikit ang kanilang mga katawan, nakaramdam siya ng payapa. Iyong feeling na secure na secure siya. Hindi nga niya namalayan, napahilig siya sa balikat nito. It was the most blissful feeling. Dahil sobrang tangkad ni Gunter at hindi kataasan ang takong ng boots niya nang gabing iyon. Kaunti lang ang nilagpas niya sa balikat nito. Kaya nang ihimlay niya roon ang isang kanang bahagi ng pisngi, halos dumikit na rin iyon sa bandang dibdib ni Gunter. Narinig niya tuloy ang dagundong ng puso nito. Ang bilis ng tibok. Para ring kanya. She smiled absent-mindedly. Pipikit na sana siya nang mamatay bigla ang kanta. Una, inakala niyang natapos ito nang hindi niya namamalayan. Pero nang makita niyang napalingon sa stereo si Gunter at pinangunutan ng noo, napagtanto niyang may pumatay doon.

"Wel, well, well. What a romantic scene! I can really count on you, son, on romantic dates like this. Did you also tell your Philipino her that you have also promised Adeline a wedding?"

"Mom! What are you doing here?" gulat na gulat na sagot ni Gunter. Awtomatiko itong humarang sa katawan ni Shelby. Para bagang nais na protektahan ang babae sa kung ano mang gagawin ng mom niya.