Siyah kuğu (Tamamlandı)

41. bölüm

.....

Derin bir nefes verip geriye yaslandım. Dünden beri Burak beni ne aramış nede sormuştu. Kızlarla hep birlikte annemlerde oturmuş öylece bir birimize bakıyorduk. "A benim akılsız kızlarım, dört tane daylan gibi oğlanları evde bırakıp böyle burada bir birinize bakıp duruyorsunuz." Annemin söyledikleri daha çok somurtmama neden olurken anne annem güldü. "Oğlanları boş bulan hemen kapacak söyleyeyim size." Sinirle ayağa kalktım. "Aman ya! İyi kapsınlar oldu mu!" Desem de içim içimi yiyordu. Acaba ne yapıyordu şuan? "Allah kahretmesin! Berk aramadı bile beni." Yüzümü buruşturdum. Sanki Burak çok aramıştı ya beni. Sıkıntılı bir nefes verip  ellerimi arkamdan birleştirip volta attım.

"Yok kızlar bu böyle olmayacak bu işte bir iş var. Baksanıza bizi arayıp soran bile yok." Gözlerimi kısıp Buse'ye çevirdim bakışlarımı. "Evet birşeyler var kızlar. Sanırım biz onları bu kes ciddi anlamda kırdık." Gerçi son zamanlarda ha bire Bura'ğı kırıp duruyordum, ama bu yaptığım son şey en kırıcı olandı. "Off hep bu hormon dengesizliği yüzünden işte!" Diyen Zehra'ya kesinlikle hak verdim. Bazen öyle saçma şeyler yüzünden tartışma çıkarıyordum ki ben bile anlayamıyordum kendimi. "Kızım hadi onlar yapmış birşey, senin derdin ne peki?" Yeliz annemin sorusu ile iç çekti. "Ne bileyim onlar terk edince bende gaza gelip Can'ı terk ettim." Anne annem kahkaha attı. "Kusura bakmayın ama tutamıyorum kendimi." Diyip tekrar kahkaha attı.

Sızlanarak Zehra'ya sokuldum. "Ne diye kocalarımızı terk ediyoruz aklım almıyor. Peki ya Bura'ğa ne demeli? Şuraya bak ne arıyor ne soruyor, ama var ya görür o, çocuğumu da göstermeyeceğim ona." Zehra iç çekti. "Ama ben Berk'i özledim. Pislik Berk en azından arayıp oğlunu sor ne biçim babasın be sen." Annem sabır diler gibi yan yana dizilen bizlere baktı. "Kızlar kusura bakmayın ama sanırım siz değil kocalarınız sizi terk etmiş belli ki." Bu acı gerçeği her ne kadar kabullenmesem de bende farkındaydım. Elimde ki telefona çaresizce baktım. "Kızlar!!" Yeliz'in neredeyse çığlık atarak bize seslendiğin de ona döndük. Elindeki telefonun ekranını bize döndürdü. "Onlar yeni yelkenlere çoktan açılmış, şuraya bakın." Gözlerimi kısıp ekrana bakındım. "Allah seni kahretmesin emi Burak! Karın burada karnı burnunda kızıp annesinin evine gelsin, sen gece gezmelere çık pislik." Hepside yemek yerken gayette eğleniyorlardı. Burak bensiz bir saniye bile duramazken iki gün olacak neredeyse, bırak beni görmeyi aramadı bile.

"Kızlar böyle oturacakmıyız?" Buse'nin sorusu ile oturup düşünmeye başladım. Aklıma gelen şey ile, sinirle yüzümü kapattım. Bilerek yapıyordu. Ben sürüneyim pişman olup kendim eve gideyim diye bunu yapıyor. Hızla kızlara döndüm. "Kızlar hepinizin anladığı kadarıyla oldukça pis bir oyunun içindeyiz. Erkekler direniyor ve biz kendi isteğimizle eve dönelim diye böyle oyunlar oynuyorlar, ama biz de direneceğiz. Biz değil onlar pes edecek." Annem hayretle bize baktı. "Kızlar şu yarım akıllı kızıma uyupta daha da dibe batmayın. Arayın çocukları özür dileyin bu konu kapansın." Anne annem anneme baktı. "Rahat bırak kızları. Madem savaş başlıyor, biz kadın olarak onlara destek olalım." Anne anneme iyice bakındım ciddi mi diye, kararlı bakışlarını görünce şüphelerimi silip plan kurma yoluna girdim.

Saçlarımı karıştırıp sıkıntılı bir nefes verdim. Ne yaparsam yapayım Bura'ğa olan özlemimi geciştiremiyordum ki, plan kurayım. "Plan kuracağım dedin sesin kesildi. Onlar şuan kim bilir kimlerle-" Yeliz geri kalan sözlerini tamamlamadan oflayıp geriye yaslandı. Aklıma gelen şeyle gözlerimi kıstım. "Bizim plana ihtiyacımız yok ki, kalkın bizde yemeğe gidiyoruz." Diyip ayağa kalktım. Yukarı çıkıp üstümü hızla değiştirip aşağı indim. Buse bana kararsız bir bakış attı. "Burak bunu görürse çocuğu erkenden doğurmana neden olabilir." Gözlerim kararsızca üzerime döndü. Ne olmuş sanki kısa ise, hem ona ne biz küstük şuan o bana karışamaz. "Ona ne! O bana karışamaz." Gözleri kısıldı. Emin misin der gibi baksa da, omuz silkip dış kapıya doğru gittim.