Dudaklarımı kanlı dudaklarına bastırdığımda gözlerindeki ifadeyi hiç bir zaman unutmayacağımı biliyordum. Büyük ihtimal o da bu öpücüğü asla unutamayacaktı. Gözlerimi kapattım ve o bakışları sonsuza kadar zihnime kazıdım
İki farklı karakterin kendi...
İşte size bir bölüm daha... gecenin son bölümü olsun😊 İyi okumalar
Annem içeride tam müdürün yanında oturuyordu. İşte şimdi bitmiştim. Haklı yada haksız olmam farketmezdi. Annem dün evden izinsiz çıktığımı ve o partiye gittiğimi öğrendiğine göre zaten ben bitmiştim. Onun için herşey bahaneydi ve sadece sonuca bakardı.
R-Geçin çocuklar. Nasıl bir işe karıştınız siz böyle?
Hepimiz sırayla duruğumuzda sağımda Taemin solumdaysa Yoonginin arkadaşı duruyordu.
R-Marita. Bu gün şans eseri annen buraya uğradı ve açıkçası senin böyle bir olaya karıştığın için üzgünüm. Tabi annende çok üzüldü. Tamam şimdi neler olduğunu dinleyelim.
Dün Taemin'in annesi beni arayarak Min Yoongi isimli bir öğrenci tarafından çok kötü bir şekilde dayak yediğini ve hastanede olduğunu söyledi ve Taemin'in durumu da göz önünde. Ne söykeyeceksin Min Yoongi? Hemen öne geç
Yoongi hiçbir şey söylemeden bir adım öne geçerek sessizce dikilmeye devam etmişti.
Th-Efendim ben anlatabilir miyim?
R-Sen sus Kim Taehyung ben arkadaşını dinlemek istiyorum.
Demek ismi Taehyungdu. Neden onun konuşmasına izin vermiyorduki? Ve neden bu kadar sert konuşuyordu. Bize siz derken onlara sadece sen diye hitap ediyor ve kaba konuşuyordu.
R-Neden susuyorsun Yoongi? Konuşsana... anlatsana onu nasıl bu hale getirdiğini?
'Bir şey söylemek istemiyorum. Zaten söylediklerimi dinledikten sonra bile şuan durduğunuz taraftan şaşmayacaksınız'
R-Ahhh şuna bak. Küstah... Böyle öğrencilerle bereber okuyabilme şansınızın olduğu için müteşekkir olmalısınız.
Yoongi bir anda alay edercesine gülmeye başladığında Taehyung kolundan tutarak durmasını söylemişti.
R-Ben sana şimdi gününü gösterir-
"Bayan Kang ben konuşabilir miyim?"
Lafını böldüğüm için kızgın gözüksede gözlüklerinin üzerinden bakarak onaylamıştı.
R-Tabiki konuşabilirsiniz... sonuçta sizde nasıl bilmiyorum ama bu olaya karışmışsınız.
"Bayan Kang Yoonginin Taemin'i dövdüğü doğrudur....
Dediğim anda Yoongi bana bakarak müzipçe gülümsemişti.
R-Evet zaten bunu biliyoruz Marita.
"...Lütfen bitirmeme izin verin. Olay şu ki asıl suçlu Taemin"
R-Nasıl yani?
"Dün ben partideyken beni kandırarak zorla alköllü içki içirmeye çalıştı ve ben kabul etmeyince beni parti alanından zorla götürmeye çalıştı.
Ben karşı çıktığım için beni vurmak istediğinde Yoongi ve arkadaşı Kim Taehyung bana yardım etti.
Sonra onlara sataşmaya ve bana kötü şeyler söylemeye başladı ve ilk saldıran o olduğu için olay uzadı ve sonuçta dayak yiyen kendisi oldu"
-Efendim o yalan söylüyor asla böyle bir şey olmadı.
Taemin isyan edercesine öfkeyle konuştuğunda bayan Kang eliyle susması için işaret etmişti.
R-Marita böyle bir konuda yalan söyleyecek değil Taemin. Lütfen şimdi sınfına dön.
Taemin hiç bir şey söyleyemeden odadan ayrılmıştı.
R-Kim Taehyung sende çıkabilirsin.
Th-Ben arkadaşımla beraber-
R-Kim Taehyung arkadaşınızın cezasının daha da büyümesini istemiyorsanız dışarı.
Taehyungda başka bir şey söylemeden dışarı çıkmıştı.
Aslında olayın başına bakılırsa belliki zaten haksız taraf Taemindi fakat ben Taemin'in onları kışkırttığını söylersem Bayan Kangın umrunda bile olmayacaktı.
Açıkçası onları umursuyor gibi durmuyordu. O yüzden bende inanabilceği bir yalan söyledim. Yoongiye ne kadar sinirli olsamda, birini o hale getirmesi yanlış olsada sonuçta haklıydı ve böyle birşey yüzünden atılmasına izin veremezdim.
Odada bayan Kang'ın telefonun sesi duyulduğunda hepimiz ona doğru dönmüştük.
R-Afedersiniz önemli bir arama. Ben hemen gelirim.
Odadan çıktığı an sadece Yoongi, annem ve ben kalmıştık. Yoongi zaten bir şey söylemeden bir köşede duruyordu.
Annem biranda ayağa kalktığında kötü şeyler olacağını hissediyordum. Tam karşıma geçerek kolundaki saati çıkararak çantasına bırakmıştı.
-Sen nasıl böyle bir duruma karışırsın haaa? Baban duyarsa nasıl hisseder biliyor musun?
"Ben yanlış bir şey yapmadım"
-Öyle mi? Sen ne yaptığını çok iyi biliyorsun. Bizim evde olmamamızı çok iyi değerlendirmişsin.
Tamda düşündüğüm gibi haklı yada haksız olmam umrunda bile değildi. Tek düşündüğü ondan habersiz evden ayrılmamdı.
Aslında bu hallerine alışkındım fakat yanımızda biri varken böyle davranmasını hazmedemiyordum. Özelliklede bu kişi Yoongiyken.
-Seninle konuşuyorum. Beni duyuyorsun değil mi? Sen nasıl böyle insanlarla aynı olayın içinde yer alırsın?
"Ben yanlış bir şey yapmadım dedim"
Yediğim sert tokatla yüzüm yana savrulmuştu. Başımı yavaşça kaldırdığımda Yoongiyle göz göze gelmiştim. Şaşkın ve endişeli bir şekilde bana bakıyordu. Gerçekten bunu yaptığına inanamıyordum. Artık yanımızda birilerinin olması umrunda bile değildi.
Kolumdan tutarak tekrar karşısına çektiğinde bir şey söyleyememiştim.
-Dudağını sil hemen. Kanıyor...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sizden bir yorum. Beğendiğim için paylaşmak istedim
