Dudaklarımı kanlı dudaklarına bastırdığımda gözlerindeki ifadeyi hiç bir zaman unutmayacağımı biliyordum. Büyük ihtimal o da bu öpücüğü asla unutamayacaktı. Gözlerimi kapattım ve o bakışları sonsuza kadar zihnime kazıdım
İki farklı karakterin kendi...
'O kadının yanına dönmene izin vermeyeceğim. Ne yaparsa yapsın seni ona bırakmayacağım duydun mu beni?'
Kendinden uzaklaştırarak ellerini omuzlarıma koymuş tam yüzüme bakıyordu.
'Hiçbir yere gitmeyeceksin, baban gelinceye kadar ve güvende olduğundan emin olana kadar hiçbir yere gitmeyeceksin'
Yoongi bunu neden bana yapıyorsun? Seni sevdiğimi hissediyor olmalısın. Bunu anlarken neden bana bu şekilde yakın davranıyorsun. Sana bağlanırsam bunun geri dönüşü olmayacaktı.
'Marita bir şey söyle'
"Yaa yine gelirse? Anneni ve sizi tehtit ederse o zaman ne olacak? Buna izin veremem"
'Güven bana. Benim sinirli yanımı o daha görmedi. Beni öldürmediği sürece seni alamayacak. O dediğimi de yapması biraz zor'
"Hayır, hayır. Sakın böyle şeyler söyleme lütfen. Sana zarar gelmesini istemiyorum. Ayrıca bayan Min duyarsa çok üzülür"
'İnan bana annem sana yaptıklarını öğrenirse seni bu eve kilitler ve ne olursa olsun o kadına vermez'
Ne diyeceğimi bilmiyordum. Sadece hayatımda ilk defa birileri beni düşünüyordu. O yüzden böyle durumlarda ne tepki verilirdi onu bile bilmiyordum.
'Şimdi üzülmek yok. Konuştuğumuz gibi film izleyeceğiz'
"Peki"
Odadan ayrıldığında yere otırarak yatağa yaslanmıştım. Ahh gerçekten ne yapmalıydım? Bazen gözlerimin içine baktığında kendimi kaybeder ve onu öperim diye korkuyordum. Acaba gözgöze gelmemeye mi çalışmalıydım?
Bir süre sonra geri döndüğünde ben hala öylece oturuyordum. Filmi izlememiz için her şeyi ayarlamış ve ışıkları kapatmıştı. Masanın üzerindeki lambayı yakarak elindeki cipslerle geçip yanıma oturduğunda kaskatı kesilmiştim.
Bu sömestr başladığında Yoongiyle beraber onun odasında yan yana oturup film izleyeceksiniz deselerdi herhalde kahkahalarla gülerdim ama şimdi bembeyaz olmuş suratla ona bakıyordum.
'Bir sorun mu var? Gerçekten hasta olmadığına emin misin? Yüzün normalde bu kadar beyaz değil'
"İyiyim. Karanlık olduğu için sana öyle gelmiştir"
Pek inanmış gibi durmuyordu ama bir şey söylememişti. Omuz silkerek cips paketlerinden birini alarak yemeye başlamıştı.
Yarım saat sonra salya sümük ağlamaya başlamıştım bile. Seçtiği film o kadar duygusal bir filmdiki ilk 15 dakika kendimi ağlamamak için zor tutmuştum ama sonra dayanamamıştım. Hatta ağlarken ses olmaması için kendimi o kadar sıkıyordumki biranda patlayıp hıçkırarak ağlayacağımı düşünmüştüm.
'İstersen devam etmeyelim. Çok kötü gözüküyorsun'
"Hayır. Sonunu merak ediyorum"
'Tamam o zaman ben senin için peçete getireyim. Piyanonun üzerinde olacaktı'
Yoongi.
Filmi izlemeye başladığımız andan beri yüzündeki ifade o kadar donuktuki gerçekten endişelenmiştim. Bu filmi daha önce izlemiştim ve ilk izlediğimde bende aynı onun gibi ağlayarak izliyordum ama bilmediği bir şey vardı daha asıl ağlanacak kısımlar öndeydi.
Şimdiden bu haldeyse izlemeye devam ederse daha kötü olacaktı. O yüzden bir yolunu bulup vazgeçirmeliydim. Neden bu filmi seçtiysem aklımı sikeyim.
Peçeteyi alıp Maritanın yanını dönerken piyanonun üzerindeki siyah not defterini farkettim. Benim böyle bir defterim yoktu o yüzden sanırım öğlen piyano çalarken notalara bakmak için kullanmıştı.
Defteri alarak ilk bir kaç sayfasına bakmıştım. Sanırım bunlar çalmayı sevdiği şarkılardı. Bir kaç sayfa daha ilerlediğimde aynı zamanda çizimler olduğunu farketmiştim. Ne kadar da güzel çizimler yapıyormuş. O kadar güzel çizmişti ki peçeteyi unutup defterin sayfalarını hızlı hızlı çevirerek tüm çizimlere bakmaya çalışmıştım.
Karşıma çıkan resimle bir süre duraksamıştım. Bu neden bana bu kadar çok benziyordu? Diğer sayfaya çevirmiştim ve bir sayfa daha. Neden burdaki tüm çizimler bana benziyordu? Ben mi öyle anlıyordum yoksa bunlar gerçekten ben miydim?
Bakmaya devam ettiğimde bu sefer karşıma çıkan resimle gerçekten ben olduğuma emin olmuştum. Tatlı bir gülümseme resmi çizerek altına 'Yoongi smile' diye not yazmıştı.
~Sen gerçekten bana aşıksın Marita. Yanılmıyordum sen gerçekten beni seviyordun.
"Hey, peçeteyi biraz daha geç getirirsen küçükken soğukta sümüğü akan Maritaya benzeyeceğim"
Not defterini kapatarak yüzümdeki aptal gülümsemeyle yanına dönmüştüm.
'Işte al bakalım'
"Teşekkürler"
'Marita belkide filmi daha fazla izlememelisin'
Yüzündeki anlamsız ifadeyle bana bakmıştı.
"Hayır. Sonunu merak ediyorum"
Tamam anlaşılan bu şekilde onu vazgeçiremeyecektim.
Kumandayı gizlice alıp televizyonu kapatarak arkama yaslandım.
"Hey neden kapattın?"
'Kapattım çünkü bu kadar ağlamak yeter. Film için bile olsa daha fazla ağlamanı istemiyorum'
"Peki ağlamadan izlerim"
'Ağlayacağını biliyorum. Hatta eminim ve bence bu konuyu bırakalım seninle bir şeyler konuşmak istiyorum'
"Hmm tamam konuşalım ama hangi konuda konuşacağız?"
Gerçeği söylemek gerekirse bende tam olarak nerden başlamam gerektiğini bilmiyordum.
"Yine daldın Yoongi. Ne hakkında konuşacağız?"
'Benim hakkımda'
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
