13

118 15 2
                                    


ჰოსოკი

დილიდან აფორიაქებული ვარ. ვერ ვისვენებ, ხვალინდელი დღე ძალიან მნიშვნელოვანია. ყველანი თავდაუზოგავად ვმუშაობთ, რო ყველაფერმა წარმატებულად ჩაიაროს, მაგრამ მაინც ვერა და ვერ ვისვენებ. ღამით იგივე სიზმრები დილით ვარჯიში... სხვა მხრივ უბრალოდ ჰარმონიაა ჩვენს სახლში ქუქი ლიზას წერს ყოველთვის დაკავებულია, მაგრამ უმეტეს დროს მაინც ჩემთან ერთად დარბაზში ატარებს, ჯინი და მონი ისეთი საყვარლები არიან. შუგა და ჯიმინი მუდამ ერთად არიან. თეჰიონი ოდნავ სევდიანია მიუხედავად იმისა, რომ ბექიონთან ყველაფერი მოაგვარა. მე კიი მე თვითონაც არ ვიცი როგორ ვარ ხვალინდელი დღის მეშინია, ცხოვრებაში პირველად მეშინია, რომ რაღაც ისე არ იქნება. მეშინია, რომ შეცდომებს დავუშვებთ. მეშინია, რომ ყველაფერს გავაფუჭებ საათს დავხედე 8 სრულდებოდა ჩავიცვი და გარეთ წამოვედი სასეირნოდ, ისეთი შეგრძნება მქონდა რომ ვიხრჩობოდი, პანიკის შემოტევა მქონდა, და საკუთარ შიშს ვეღარ ვაკონტროლებდი, ერთ ერთ კლუბში შევედი და სასმელი შევუკვეთე. კარგა ბლომად დავლიე, ვხედავდი გოგონებს რომლებიც ჩუმ-ჩუმად მითვალთვალებდნენ გული კი არცერთისაკენ არ მინდიოდა. წამოსვლა არ მინდოდა, მაგრამ ბიჭები ინერვიულებდნენ. ფული გადავიხადე და წამოვედი უკან ვიღაც მომყვებოდა, უბრალოდ გზა გავაგრძელე ახლა ჩხუბის თავი არ მქონდა მაგრამ მათ აშკარად სხვა გეგმები ჰქონდათ ხელი დამავლეს და კედლისაკენ გამათრიეს.

- როგორ ხარ ლამაზო ბიჭო?- ამბობს ჩემთვის კარგად ნაცნობი ხმა.

- როგორ იქნება ვერ ხედავ დენი.- ამბობს ისევ ნაცხნობი ხმა.

- გვენატრებოდი ლამაზო ბიჭო.- ამბობს დენი.

- და შენ არა ?- მეკითხება მისი კუდი.

უბრალოდ გავჩუმდი და ხმა არ ამომიღია, ვიცოდი რომ ეს უფრო გააგიჟებდა მათ მაგრამ ახლა ამას სახალისოდ აღვიქვამდი. უკვე მზად ვიყავი, რომ მომხვდებოდა მაგრამ გართობა ვიღაცის ხმამ ჩაგვიშალა.

ის დაბრუნდა.  / Completed / ✔️Donde viven las historias. Descúbrelo ahora