იუნგიიი.
დილიდან აფორიაქებული ვარ ვერა და ვერ ვისვენებ დღეს ღამემდე მაქვს დრო... დღეს ღამით ყველაფერი უნაკლოდ უნდა იყოს. სამზარეულოში ჩავდივარ სადაც ჯიმინი ჰოსოკი და ქუქი არიან.
- თვალები მატყუებს თუ მელანდება.- ამბობს ჯინი.
- არც ერთი და არც მეორე.- ვამბობ მისკენ მივრბივარ და ვეხუტები.
- ვინმემ ხელზე მიპრწკინეთ, მგონი ეს ყველაფერი მესიზმრება.- ამბობს ჯინი.
მეცინება და ხელზე ვპწკენ.
- ჰეიიი მეტკინა.- წაიწუწუნა ჯინმა.
- თავად არ თქვი მიპრწკინეთო?
- იუნგი დღეს რაღაც განსხვავებული ხარ, რამე ხომ არ გჭირს?- მეკითხება ჰოპი.
- ყველაფერი კარგადაა, მოკლედ ჯინ უნდა დამეხმაროოო.
- მეეე?
- ჰოოო შენ ჯინ აბა შენს გარდა აქ ვინმეს სახელი ჯინი ჰქვია.- ვამბობ და ვუღიმი.
- რა ხდება? რაში გჭიდება ჩემი დახმარება.
- ომლეტის გაგეთება უნდა მასწავლო და თან დღეს ღამემდე.
- რააა?- ერთდროულად წამოიყვირეს ჰოპიმ და ქუქიმ სიცილით.
- რას იტყვი ჯინ თანახმა ხარ?
- იუნგი მართლა კარგად ხარ?
- ჯიინ სერიოზულად გეუბნები.
- მეცც იუნგი მეც.- ამბობს და შუბლზე ხელს მადებს.
- ჯიიინ.
- კარგი ვნახოთ რა გამოვა.- ამბობს სიცილით ჯინი.
საათნახევრის შემდეგ ისევ ვაწვდი ჰოპისა და ქუქის ომლეტს.
- მე მეტს ვეღარ შევჭამ, თან საშინელი გამოგდის, არ გეწყინოს.- ამბობს ჰოპი.
- და ამას მეუბნება კაცი რომელიც იმედს უწოდებს თავს, ვერ ხვდები რომ ამ სიტყვებით ჩემს იმედებს ამსხვრევ.- ვამბობ ბუზღუნით და ქუქის ვუყურებ რომელიც ჩემი ხათრით კიდევ ერთ თეფშს ჭამს.
![](https://img.wattpad.com/cover/235299043-288-k279362.jpg)
ESTÁS LEYENDO
ის დაბრუნდა. / Completed / ✔️
Fanfic- მშვიდობაა შენს თავს? - მენატრებოდი.- ვამბობ და ოდნავ ვეხები ტუჩებით კისერზე. * * * * * მონი გახსოვს ერთხელ რომ მითხარი. თუკი ერთად ვიქნებით ყველაფერს გავუმკლავდებითო. - ჰოოო.-ვამბობ და მეღიმება. - ჩვენ ერთად ვართ, ყოველთვის ერთად ვიყავით, ჩვენ...