ქუქი
ბილიკს მივუყვებით ხმას არცერთი არ ვიღებთ. თეჰიონი მართალი იყო ცუდია რომ ჩემი ფოტოაპარატი არ წამოვიღე, ღირდა ამ მომენტების დაფიქსირება. ცოტახნით მდინარის ნაპირთან ვიდექით და პატარა კენჭებს წყალში ვსროულობდით.
- თეჰიონ.
-რაა?
- არაფერი...- ვამბობ და ისევ კენჭს ვსროულობ წყალში.
ტელეფონი მირეკავს, ლიზაა.
- გისმენ...
- --------------
- აჰაა რა მოხდა?
- ---------------
- გასაგებია, მადლობა.
- -----------------
- მეც.- ვამბობ და ვთიშავ.
- ვინ იყო?
- ლიზა.
- გასაგებია.- ამბობს და ეხლა ის სროულობს პატარა კენჭებს წყალში, ძალიან საყვარელია.
- ჩვენ?
- ჩვენ?...
- მოკლედ იცი რომ მე და ლიზა.
- ერთად ხართ, ვიცი. როდესაც ასე საუბარს იწყებ რაღაცის თხოვნა გინდა რა ხდება ქუქ?
- არა თხოვნას არ ვაპირებ მოკლედ ის.
- ორსულად არის?- ამბობს და თვალებში მიყურებს.
- არაა, თეჰიონ თუ მაცდი გეტყვი.- ვამბობ და მეცინება, მეც თვალებში ვუყურებ.
- გისმენ.
- ჩვენ. მოკლედ მან მიმატოვა ერთად აღარ ვართ.
- რაა?
- ჰოოო, ერთად აღარ ვართ.
- ქუქი, ეს ძალიან ცუდია.- ამბობს მაგრამ ოდნავ მაინც ეღიმება რასაც ვამჩნევ.
- აჰაა, არადა ჯინს ძლივს მოეწონა.- ვამბობ დანანებით, რამოდენიმე წამის შემდეგ კი ერთად ვიცინივართ.
- სახლისაკენ ხომ არ წავიდეთ.- ამბობს და მიღიმის.
- აჰაა.
DU LIEST GERADE
ის დაბრუნდა. / Completed / ✔️
Fanfiction- მშვიდობაა შენს თავს? - მენატრებოდი.- ვამბობ და ოდნავ ვეხები ტუჩებით კისერზე. * * * * * მონი გახსოვს ერთხელ რომ მითხარი. თუკი ერთად ვიქნებით ყველაფერს გავუმკლავდებითო. - ჰოოო.-ვამბობ და მეღიმება. - ჩვენ ერთად ვართ, ყოველთვის ერთად ვიყავით, ჩვენ...
