ემილი.
- რა საყვარლები არიან.- ვამბობ და ჰოსოკს ვუყურებ სიცილით.
- აჰაა.- ამბობს და ისიც მიცინის.
ერთმანეთს ვუყურებთ და ხმას არცერთი არ ვიღებთ ბოლოს ისევ ის იწყებს საუბარს .
- ცეკვაზე რას იტყვი, მოდი ვიცეკვოთ.
- კარგი რატომაც არა.- ვამბობ და მას ვუღიმი.
- კარგად ცეკვავ?
- ნუ სავარაუდოდ კი.- ვამბობ სიცილით.
- კარგი ამას მალევე გავარკვევთ.- ამბობს და დარბაზის შუაგულში ჩვენც ვუერთდებით ბიჭებს. თავიდან ყველაფერი კარგად იყო ხალისიანი მუსიკა, სიცილი, მაგრამ მალევე სიმღერა შეიცვალა და დაიწყო ძალაინ ნელი, ჰანგები რაც სხეულში სასიამოვნო ჟრუანტელს მგვირდა ამ ყველაფერს კი ემატებოდა ისიც რომ ჰოსოკის სხეული იმდენად ახლოს იყო ჩემთან რომ სხვაზე ვერაფერზე ვერ ვფიქრობდი ხელებს წელზე მხვევს ხეულზე მიკრავს და ნელა ვყვებით მელოდიას ხელებს მის მხრებს ვახებ და ასე ვართ წუთების განმავლობაში, თავს მის მკერდზე ვდებ და ვგრძნობ თუ როგორ რიტმულად უცემს გული, მაგრამ ამ წამს ჰოსოკის გული კი არა ჩემი მდგომარეობა უფრო მაფრთხობს, მთელს სხეულში პეპლები დაფრინავენ, სშინლად მინდა რომ ვაკოცნო, მინდა შევეხო, მაგრამ ვერ ვბედავ ვერ ვეკარები. ნელა ვცეკვავ მასთან ერთად და ვოცნებობ რომ თავად ამოიცნოს ჩემი სურვილები. ცეკვა სრულდება თუ არა მაგიდას ვუჯდებით და ისევ ვაგრძელეთ დალევას. ჯინისათვის გამზადებულ ვიდეოს ვრთავთ და მის ღიმილზე ყველანი ვიცინივართ. ის იცინის და თან ამავდროულად ტირის და სათითაოდ გვკოცნის სუყველას. საკმაოდ ბლომად დავლიე, ვიცინოდი და დროს კარგად ვატარებდი. უკვე გვიანი იყო როდესაც სახლისაკენ წამოვედით. ბიჭები დამემშიდობენ მაგრამ სახლამდე ჰოსოკმა მიმიყვანა. კარი გავაღე თუ არა გამეღიმა.
- ჰეი დარწმუნებული ხარ რომ სახლში დარჩენა გირჩევნია იწნებ ჩვენთან დარჩე.- ამბობს სიცილით.
DU LIEST GERADE
ის დაბრუნდა. / Completed / ✔️
Fanfiction- მშვიდობაა შენს თავს? - მენატრებოდი.- ვამბობ და ოდნავ ვეხები ტუჩებით კისერზე. * * * * * მონი გახსოვს ერთხელ რომ მითხარი. თუკი ერთად ვიქნებით ყველაფერს გავუმკლავდებითო. - ჰოოო.-ვამბობ და მეღიმება. - ჩვენ ერთად ვართ, ყოველთვის ერთად ვიყავით, ჩვენ...
