თეჰიონი.
გადაღებების შემდეგ მეგობრებმა კლუბში წასვლა გადაწყვიტეს, გულახდილად რომ ვთქვა ამ წამს სახლში ყოფნა და დასვენება ყველაზე ძალიან მინდოდა მაგრამ უარი ვერ ვუთხარი და მათთან ერთად კლუბში წავედი.
- რას დალევ?- მეკითხება ჩემი ფოტოგრაფი.
- კოლას.
- მე უფრო მაგარ სასმელს ვგულისხმობდი.
- ალკოჰოლს აღარ ვეკარები, გთხოვ კოლა წამომიღე თუ არ შეწუხდები.- ვამბობ და არემარსეს თვალს ვავლებ.
-თეჰიონ ეს ხომ ლიზაა.- მეკითხება ერთ-ერთი ჩემი კოლეგა.
მის მზერას თვალს ვაყოლებ და ვხედავ ლიზას რომელიც ვიღაც ბიჭს კოცნის იმის გაფიქრებამ რომ ეს ქუქია წამიერად სუნთქვა შემიწყვიტა, ამას ვერ შევხედავ. ამის დანახვა არ მინდა ვფიქრობ საკუთარ თავში და შემობრუნებას ვაპირებ.
- ისაა ლიზაა.- ყვირიან ჩემი კოლეგები ლიზაა და ...
ხელებს ყურებზე ვიდებ არ მინდა იმ სახელის გაგონენბა რასაც ისინი იტყვიან.
- კარგად ხარ?
- მადლობა. კოლას ვიღებ და კუთხეში ჩემთვის ვჯდები.
- ჰეი, სახეზე ფერი არ გადევს.
- კარგად ვარ მადლობა.
ფეხზე ვდეგბი და გარეთ გასვლას ვაპირებ როდესაც თვალს ვკრავ ლიზას ისევ კოცნის ვიღაცას. "ჯანდაბა თეჰიონ გზა განაგრძე ასე მიშტერება სად გაგონილა. "
- ჰეიი თეჰიონ? სად მიდიხარ?- ყვირის ანიტა.
- სახლში წავალ გადვიღალე.- ვამბობ და ისევ ლიზასკენ ვაპარებ მზერას და უკვე აღარ ვიცი მიხაროდეს თუ გული მტკიოდეს, ის ვისაც კოცნის სულაც არ არის ქუქი, ის სხვას კოცნის მაგრამ ღმერთო ჩემო ქუქი, მან... ლიზასაკენ მივდივარ და გაოცების კიდევ ერთ დიდ დარტყმას ვიღებ როდესაც ლიზას და ქაის ვხედავ ერთად.
YOU ARE READING
ის დაბრუნდა. / Completed / ✔️
Fanfiction- მშვიდობაა შენს თავს? - მენატრებოდი.- ვამბობ და ოდნავ ვეხები ტუჩებით კისერზე. * * * * * მონი გახსოვს ერთხელ რომ მითხარი. თუკი ერთად ვიქნებით ყველაფერს გავუმკლავდებითო. - ჰოოო.-ვამბობ და მეღიმება. - ჩვენ ერთად ვართ, ყოველთვის ერთად ვიყავით, ჩვენ...
