ემილი.
ჯინმა როგორც ყოველთვის თავისი კულინარიული ნიჭი გამოიყენა, ყველაფერი უგემრიელესი იყო. მივირთმევდით და შიგა და შიგ ვსაუბრობდით.
- რამე ხომ არ ვითამაშოთ?- გვეკითხება ლიზა.
- ჩვენს გარდა მოგიწევთ თამაში, ძალაინ დავიღალე ასე, რომ ცოტა უნდა დავისვენო.- ამბობს ჯინი სიცილით.
- მეც.- ამბობს მონი და ჯინს ხელებს ხვევს.
- იცოდეთ ძალიან არ იხმაუროთ და თეთრი საძინებელი ჩვენია მაღლა რომ არის.- ამბობს ჯინი სიცილით. და მონისთან ერთად ოთახიდან გადის თუმცა შუგა მაინც ასწრებს წამოყვირებას.
- ჩვენ კი არა ეს თქვენ არ იხმაუროთ ძალიან. დაგვინდეთ მაინც ბავშვები ვართ.- ყვირის შუგა რაზეც სუყველას გვეცინება.
- და ხსენებაზე ზედა სართულზე რომ საძინებელია იქ მე და ჩემი პატარა ვართ.- ამბობს შუგა და ჯიმინს ლოყაზე კოცნი რაზეც ლოყები უწითლდება ჩიმს რა საყვარელია ღმერთო ჩემო.
- რადგანაც ორი გოგო ვართ იქნებ ერთად დავიძინოთ?- ვეკითხები ლიზას.
- ნუ სულ სხვა გეგმები მქონდა, მაგრამ კარგი, ერთად დავიძინოთ.-ამბობს და ქუქის უყურებს.
- მოიცადე შენი გეგმების ჩაშლა სულაც არ მინდა. - ვამბობ და იმ წამშივე ვნანობ ჩემს ნათქვამს. - როდესაც თეჰონის სევდიან სახეს მოვკარი თვალი.
- მადლობა ემ.-ამბობს ლიზა და ქუქის ეხუტება, თეთე დგება და სამზარეულოში გადის.
- ნაყინი ვინმეს გინდათ?- ყვირის სამზარეულოდან.
- აჰაა მე წამომიღე გთხოვ.
მალევე ნაყინით მოდის და ჩემს გვერდით ჯდება. მივირთმევთ და ვიცინივართ, ჰოსოკი ჩაფიქრებული გვავლებს თვალს ყველას.
- მე შენთან დავიძინებ ემ კარგი?- ამბობს თეთე და თავს ჩემს ყელში რგავს.
- აჰა.
- კარგით რა, რა დროს ძილია.- ამბობს მინჰო და მიღიმის. როგორც ლიზამ თქვა რამე ვითამაშოთ.
YOU ARE READING
ის დაბრუნდა. / Completed / ✔️
Fanfiction- მშვიდობაა შენს თავს? - მენატრებოდი.- ვამბობ და ოდნავ ვეხები ტუჩებით კისერზე. * * * * * მონი გახსოვს ერთხელ რომ მითხარი. თუკი ერთად ვიქნებით ყველაფერს გავუმკლავდებითო. - ჰოოო.-ვამბობ და მეღიმება. - ჩვენ ერთად ვართ, ყოველთვის ერთად ვიყავით, ჩვენ...
