Loved Ones

•·4·•

~•~

Pogadaliśmy trochę, aż w końcu Seokjin powiedział, że musi iść zrobić obiad. Jungkook wstał, a ja zostałam sama w pokoju z Julią i Łucją, bo wywaliły chłopaków.

- Dzisiaj w nocy nie będzie nas kilka godzin - powiedziała Łucja - nie musimy ci zostawiać opiekunki?

- Nie - zaśmiałam się.

- Ok, ale jak coś odwalisz to będziesz martwa.

- Spoko, zapamiętam.

- No i git - odpowiedziała i usiadła przy biurku.

Znowu ktoś zaczął grać na pianinie.

- Kto tak gra? - spytałam Julii.

- Yoongi - odpowiedziała - jak chcesz to idź do niego posłuchać.

- Mogę? - zapytałam.

- Raczej tak - odpowiedziała - drugie drzwi na prawo.

- Dzięki.

Wstałam i poszłam tam gdzie mi wskazała. Uchyliłam drzwi i po chwili Yoongi mnie zauważył, przestał na chwilę.

- Mogę? - spytałam, a on zastanawiał się chwilę.

- Dobra, wejdź - odpowiedział - usiądź.

Pokazał na łóżko zawalone różnymi rzeczami. Przesunęłam je, żeby mieć gdzie usiąść, a on wrócił do czynności, którą wcześniej wykonywał. Widać było, że sprawiało mu to radość. Przesuwał sprawnie dłońmi po klawiaturze.

Kiedy skończył zaczęłam mu klaskać. Odwrócił się do mnie.

- Grałaś kiedyś? - spytał.

- Tak, uczyłam się, ale nie wiele pamiętam.

- Chodź.

- Co? Nie, ja serio nie umiem.

- No mówię ci chodź - powtórzył, a ja się podniosłam. Zrobił mi miejsce obok siebie i usiadłam.

- Wiesz, jak wyglądają akordy na pianinie? - spytał.

- W miarę - odpowiedziałam.

- Pokaż mi G i C - powiedział niczym egzaminator, a ja podniosłam prawą rękę i wdusiłam wszystkie potrzebne klawisze do akordu G, a następnie do C, przynajmniej tak mi się wydawało.

- Pokazałaś je odwrotnie - zaśmiał się - ale wiesz o co chodzi, więc teraz graj je obydwoma rękami do taktu z moją melodią - powiedział i ustawił mi ręce na oktawach, których pewnie potrzebował i najpierw sam przegrał to co ja miałam robić.

Chciał pewnie, żebym zrozumiała o co mu chodzi. Zaczęłam grać, ale ciągle się myliłam. On na szczęście nie zwracał jednak na to uwagi i dalej grał swoje. Nie licząc moich pomyłek dobrze to brzmiało. Dla mnie to było skupienie level hard, a on wyglądał jakby szedł na spacer po łące. Zero wysiłku.

Usłyszeliśmy, że Seokjin woła na obiad. Chciałam wstać, ale Yoongi chwycił moją rękę i odłożył spowrotem na klawiaturę.

- Zaczekają - powiedział tylko i dokończyliśmy grać, po czym zamknął pianino - teraz możemy iść.

Wyszliśmy z jego pokoju. Połowa dopiero zaczynała ruszać się z miejsca.

- Nie grasz aż tak tragicznie - powiedział Yoongi, kiedy schodziliśmy na dół.

- Dziękuję - uśmiechnęłam się do niego.

Wszyscy usiedli do stołu. Mało rozmawiali. Atmosfera była jakaś taka smętna, ale zjedliśmy to co ugotował
Seokjin. Serio potrafił dobrze gotować.