Ch-30

844 94 6
                                        

👀Zawgyi👀

"လြမ္းေရ" ရိုဏ္းစ်ာန္တစ္ေယာက္ ဝမ္းသာအားရျဖင့္ အခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္မိသည္။ ထိုစဥ္ေတြ႕ရသည္က အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းေနတဲ့ ခါးေအာက္ပိုင္းမွ သဘက္အျဖဴပိုင္းေလးလည္း ေလၽွာက်ေနသည္ေၾကာင့္ လစ္ဟင္းေနသည့္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးတင္ပါးစုံ အသားစိုင္တို့ပင္။  ထို့ျပင္ ခႏၶာကိုယ္အထက္ပိုင္းမွာလည္း ေယာက္်ားတို့မွာရွိသင့္သည့္ ႂကြက္သားဖုထစ္တို့က အနည္းငယ္ရွိေန၏။ ျဖဴေဖြးေသာ သူ႔ရင္ဘက္ဟာ ရိုဏ္းစ်ာန္၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို ေအးခဲသြားေစသလို။

"ေဟ့ေကာင္!!!" လြမ္း၏ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို ႏွံ့စပ္စြာၾကည့္ေနသည့္ ရိုဏ္းစ်ာန္၏မ်က္ႏွာတည့္တည့္သို့ လြမ္း လက္တစ္ဖက္တြင္ ကိုင္ထားသည့္ သဘက္အေသးျဖင့္ လွမ္းပစ္မိသည္။ ထိုအခါမွ မ်က္စိေရွ႕က သေရက်ခ်င္စရာ ျမင္ကြင္းက ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ၏။

"မင္း အခန္းထဲဝင္လာရင္ တံခါးေခါက္ရမယ္ဆိုတာနားမလည္ဘူးလား ေဂါက္သီးရဲ့" ရိုဏ္းစ်ာန္ မ်က္လုံးကြယ္ေနတုန္း မိမိကိုယ္က ေလ်ာ့ရဲေနသည္ကို အျမန္ဝတ္လိုက္ရင္း ရိုဏ္းစ်ာန္ကိုလည္း မေက်မနပ္ဆိုမိသည္။

ရိုဏ္းစ်ာန္ကေတာ့ သဘက္ကိုဖယ္လိုက္ၿပီး လြမ္းအား ရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္ ၾကည့္ေန၏။ ႐ုပ္က လြမ္းအား ကိုက္စားေတာ့မလို။

"ဘာျဖစ္တာလဲကြ ေယာက္်ားအခ်င္းခ်င္းကို လာရွက္ေနတယ္"

"ေယာက္်ားအခ်င္းခ်င္းေတြဘာေတြလာလုပ္မေနနဲ႔ မင္း လူမွုေရးေတာင္ နားမလည္ဘူးလား" လြမ္းေျပာေနေသာ္လည္း ဂ႐ုမစိုက္ဟန္ျဖင့္သာ ၾကည့္ရင္း လြမ္းဆီသို့ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ေလၽွာက္လွမ္းလာသည္။

"ေဟ့ေကာင္ ဘာလာလုပ္တာလဲ သြား အခန္းထဲက ထြက္သြား" နီရဲေနေသာ မ်က္ႏွာတို့ျဖင့္ တံခါးဆီ လက္ညႇိုးတထိုးထိုးလုပ္ကာ ႏွင္ေနေသာ လြမ္းကိုၾကည့္ၿပီး ရိုဏ္း ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းထိန္းထားရသည္။

"မင္းက ရွက္ေနတာလား" ႏွုတ္ခမ္းတစ္ဖတ္ရြဲ႕ကာ ဆိုေနေသာ ရိုဏ္းပုံစံသည္ သိပ္ကိုျမင္ျပင္းကပ္ဖို့ေကာင္းလွ၏။ လြမ္းမွာေတာ့ သူတိုးလာတဲ့အတိုင္း အေနာက္ကို ဆုတ္ျမဲေနလ်က္သာ။ သို့ေသာ္ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ကုတင္ေျခစြန္းနဲ႔ထိသြားၿပီမို့ ဆက္ဆုတ္လို့ေတာင္မရေတာ့။

Love Virus( Completed)Место, где живут истории. Откройте их для себя