Ch-56

685 85 13
                                    

ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆိုင္အတြင္း တစ္စုံတစ္ဦးကို ထိုင္ေစာင့္ေနသည့္ ယုယခင္။ မ်က္စိေရွ႕က ေကာ္ဖီခြက္အား ယူေသာက္ရင္း အေပါက္ဝကို ၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုစဥ္ ဆိုင္ထဲ ဝင္လာေသာ တစ္စုံတစ္ဦး။

“ဘယ္လိုျဖစ္လို့ ထပ္ခ်ိန္းလိုက္တာလဲ ယုယ” လၽွမ္း ယုယေရွ႕ထိုင္ရင္း ေျပာေတာ့ ယုယက တခ်က္ျပဳံးသည္။ဟုတ္သည္ေလ မေန႔ကေလးတင္ သူနဲ႔ခ်ိန္းၿပီး စကားေျပာခဲ့ၾကေသးသည္မဟုတ္လား။

“နင့္ကို ေတြ႕ခ်င္တဲ့လူရွိလို့” ယုယကဆိုၿပီး လၽွမ္းအေနာက္ကို အၾကည့္ပို့ေတာ့ လၽွမ္းလွည့္ၾကည့္မိသည္။ ထိုစဥ္ေတြ႕ရသည္က မ်က္ရည္ေတြျပည့္ဝိုင္းေနသည့္ လြန္း။

“ရာရာက ဘာလို့… ယုယ နင္ သူ႔ကို ေျပာလိုက္တာလား” လၽွမ္း မေက်နပ္စြာေျပာေတာ့ ယုယက အားနာသလိုသာ ရယ္ျပရင္း ေနရာမွထလိုက္သည္။ လြန္းကိုေနရာေပးလိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားစကားေျပာလို့ရေအာင္ ေရွာင္ေပးလိုက္ေလသည္။ ယခုေတာ့ လြန္းနဲ႔လၽွမ္းသာ ေနရာတြင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိေနသည္။

“ဦး ေနေကာင္းလား” ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းမ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ေမးလာေသာ လြန္းကိုၾကည့္ရင္း လၽွမ္း အနည္းငယ္ေတာ့ စိုးရိမ္မိသည္။ သို့ေပမယ့္ မ်က္ႏွာကို အတက္နိုင္ဆုံး ခပ္တည္တည္ထားၿပီး ျပန္တုံ႔ျပန္ရသည္။

“ေကာင္းပါတယ္ ရာရာေရာ ေနေကာင္းလား”
“ဟုတ္”ထိုတစ္လုံးသာဆိုၿပီး ေခါင္းေလးငုံ႔လိုက္ေသာ လြန္း။ လက္ႏွစ္ဖတ္ကိုေတာ့ စားပြဲေအာက္ သူ႔ေပါင္တြင္ တင္ထားၿပီး စိတ္လွုပ္ရွားစြာျဖင့္ ပြတ္ေနမိသည္ဆိုတာ လၽွမ္းသိမည္မဟုတ္။

“ဦး…” ေခါင္းေလးငုံ႔ထားလ်က္ပင္ တိုးညင္သည့္ေလသံေလးျဖင့္ ေခၚေတာ့ လၽွမ္းၾကည့္မိသည္။ သို့ေပမယ့္ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကိုေတာ့ မေတြ႕ရ။

“ဦးတကယ္ဘဲ နိုင္ငံျခားသြားေတာ့မွာလားဟင္” အသံေလးကတုန္ယင္ေနသည္။ ေမးသာေမးလိုက္သည္ ဦးေျဖလာမည့္အေျဖကိုေတာ့ျဖင့္ နားေထာင္နိုင္ရန္ အင္အားမရွိ။ လၽွမ္းမွာလည္း ထိုသို့ေမးလာမည္ကို သိသည္ေၾကာင့္ သက္ျပင္းသာခ်မိသည္။

Love Virus( Completed)Место, где живут истории. Откройте их для себя