Love Virus( Completed)

Ch-52

“ဦး ကျွန်တော် ဦးတိုက်ခန်းကိုရောက်နေတယ် ဒီနေ့လည်းလာမှာမဟုတ်လား”

လျှမ်းဒီပါ၏တိုက်ခန်းအတွင်းမှာ ထိုင်နေရင်း လွန်း ဖုန်းဆက်ပြောနေမိသည်။ တစ်ဖတ်မှ လျှမ်းကတော့

“ကိုယ် ပြန်မလာဖြစ်ဘူး အလုပ်ကိစ္စအရေးကြီးနေလို့” ဟုသာပြောပြီး ဖုန်းချသွားလေသည်။

လျှမ်း၏လျစ်လျူရှုခံရမှုကြောင့် လွန်းစိတ်ထဲဝယ် ဝမ်းနည်းသွားသလိုပင်။ မနက်ကလေးတင် အဆင်ပြေနေခဲ့ပြီမဟုတ်လား။ ဒါမှမဟုတ် သူတကယ်ဘဲ အလုပ်မအားလို့ဘဲလား။ မေးခွန်းပေါင်းများစွာ နှစ်သိမ့်မှုများစွာဖြင့်သာ လွန်း စိတ်ဖြေမိသည်။ ပိုင်ရှင်မရှိသည့်အခန်းထဲမှာတော့ လွန်းတစ်ယောက်တည်း အိပ်စက်ဖြစ်သည်။

တစ်ဖတ်တွင်လည်း လျှမ်းဒီပါမှာ ဘားတွင်တစ်ယောက်တည်းထိုင်ရင်း မသောက်ချင်သည့်အရက်များအား စိတ်ပြေလိုပြေငြား သောက်နေမိသည်။ ထို့ပြင် ဦးနှောက်ကိုလည်း မနားစတမ်း အလုပ်ပေးကာ တစ်စုံတစ်ရာကိုအဖြေရှာနေသည်။ လုပ်သင့်သည်ကို လုပ်မှာမို့ ကလေးကိုလည်း မခံစားစေချင်။ စိတ်ထဲလည်း မတင်မကျ အဖြေတွေသာ တွေးမိလို့နေသည်။

ကိုယ် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ခိုင်ခိုင်မာမာမချရသေးသရွေ့  မင်းကို မတွေ့ရဲသေးဘူး ကလေးရယ်….

………………..

ကလောမြို့၏ အိမ်တစ်အိမ်တွင် မနက်စောစော လူတွေစုံနေသည်။ မြူဘုန်းမာန်နဲ့ မှူးအခရာမှာလည်း ထိုအိမ်၏ ဧည့်သည်ဖြစ်သည့်အလျောက် အိမ်ရှင်တွေ စောစီးစွာထသည်နှင့် သူတို့ပါ ထဖြစ်သည်။

မြူ၏ဒေါ်ကြီးဖြစ်သူမှာလည်း မြူတို့အား စုံလင်သော မနက်စာဖြင့် တည်ခင်းဧည့်ခံပြန်သည်။ မနေ့ကတစ်နေ့လုံးလည်း နေ့လည်စာကိုတမျိုး၊ ညစာကိုတစ်ဖုံ၊ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် တည်ခင်းဧည့်ခံပေးလာတော့ မှူးတောင် သူစိမ်းတစ်ယောက်အနေဖြင့် အားနာနေရသည်။ သူတို့ကြောင့် အလုပ်တွေရှုပ်ရပြီမဟုတ်လား။ ထို့အတူ စိုင်းခွန်လုံသည်လည်း အလုပ်တွေကို နားပြီး မှူးတို့သွားချင်တဲ့နေရာကို လိုက်ပို့ပေးဖို့အဆင်သင့်။ ယခုလည်း မြူနဲ့သူ့ဒေါ်ကြီး မှူးနားမလည်သည့် စကားတချို့အပြန်ပြန်လှန်လှန် ဆိုနေတုန်း စိုင်းခွန်လုံက မှူးအား စကားစလာသည်။