Ch-36

851 92 9
                                        

👀Zawgyi👀

"သြားခြင့္မေပးနိုင္ဘူး.... မင္း ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့ရမယ္!!"
"ခင္ဗ်ား!!!"

႐ုတ္တရတ္ ေမာ္ကြန္း၏လက္အားေဆာင့္ဆြဲကာ ေခၚထုတ္လာေတာ့ ေမာ္ကြန္း အလန္႔တၾကား ျဖစ္ရသည္။ ႐ုတ္တရတ္ဆန္သည္မို့ သူ႔ကိုလည္း မတားလိုက္နိုင္။ သူ႔လက္ထဲကေနသာ ႐ုန္းကန္လွုပ္ရွားမိေနသည္။

"ခင္ဗ်ား လႊတ္ေပး!!" မိမိလက္အား ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ ထည္ဝါ့လက္တို့ကို မိမိ၏တျခားလက္ျဖင့္ ဖယ္ရွားေနမိသည္။ သို့ေသာ္ ထည္ဝါကေတာ့ အတင္းဖ်စ္ညစ္ထားသည္ေၾကာင့္ ေမာ္ကြန္းလက္တို့ အသားမာမ်ားတက္လာၿပီလားဟုပင္ထင္ရသည္။

"အခု ကားေပၚတက္" ကားဆီေရာက္သည္ႏွင့္ ထည္ဝါ ကားတံခါးဖြင့္ရန္ျပင္ရင္း ေျပာေတာ့ ေမာ္ကြန္း မ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕မိသည္။

"ခင္ဗ်ား တက္ခိုင္းတိုင္း တက္ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ့ကို ဘာမ်ားမွတ္ေနတာလဲ ဟမ္"

"မင္းက ငါ့အလုပ္သမား ငါခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ရမွာ ငါတက္ဆိုတက္လိုက္"
" ဒါ အလုပ္ခ်ိန္မဟုတ္ဘူး မင္းထည္ဝါ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့ကို အခုလို အမိန္႔ေပးစရာဘာအေၾကာင္းမွမရွိဘူး အခုခ်က္ခ်င္း ကၽြန္ေတာ့လက္ကို လႊတ္ေပး"

ထည္ဝါ့လက္ထဲမွ အတင္း႐ုန္းကာ ထြက္သြားဖို့ျပင္ေသာ္လည္း ကားဆီသို့ အတင္း ေဆာင့္တြန္းျခင္းခံလိုက္ရသည့္ ေမာ္ကြန္း။ ကားတံခါး၏လက္ကိုင္နဲ႔ေက်ာျပင္ကို ေဆာင့္ခံလိုက္ရသည္ေၾကာင့္ ဆူးေအာင့္သည့္နာက်င္မွုကိုပင္ခံစားလိုက္ရသည္။ ထို့အတူ အင့္ခနဲအသံနဲ႔အတူ ထည္ဝါ ေမာ္ကြန္း၏ပခုံးႏွစ္ဖက္အား ဖ်စ္ညစ္ဆုပ္ကိုင္လာသည္။

"မင္း ငါ့ကို ဘာလို့ အဲ့ေလာက္ေတာင္ ျငင္းဆန္ခ်င္ေနရတာလဲ"

"ျငင္းဆန္ရေအာင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ကၽြန္ေတာ္က ဘာေတြမို့လို့လဲ!!!!" အသံခပ္စူးစူးျဖင့္ ေမာ္ကြန္းျပန္ေမးလာေတာ့
"ငါတို့က...."ဟူသည့္ စကားလုံးအခ်ိဳ့ျဖင့္သာ ျပန္တုံ႔ျပန္နိုင္သည္။ ဆက္ေျပာမည့္စကားတို့ကလည္း ေလေပၚမွာပင္ ေပ်ာက္ရွကုန္လို့။ ထည္ဝါ၏မ်က္ဝန္းတို့ကလည္း နီရဲေနရာမွ ဂဏာမၿငိမ္အျဖစ္သာေျပာင္းသြား၏။ ေမာ္ကြန္းကေတာ့ သူေျပာလာမည္ကို မေစာင့္ေတာ့ဘဲ ဆက္သာေျပာလာသည္။

Love Virus( Completed)Where stories live. Discover now