Ch-3

1.5K 166 9
                                    

👀zawgyi 👀

"အားးး ကၽြတ္ကၽြတ္.... ျဖည္းျဖည္းလုပ္ေလကြာ" ရိုဏ္းစ်ာန္၏ ပါးျပင္တြင္ရွိေနေသာ ဖူးေယာင္ေနသည့္ ဒဏ္ရာအား ၾကပ္ပူထိုးေပးေနေသာ လြမ္း။ ရိုဏ္းကေတာ့ နာလို့ ေအာ္ညည္းေနေလရဲ့။

"ငါ အရမ္းလုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး အပိုေတြလုပ္မေနနဲ႔" ရိုဏ္း၏ အေၾကာင္းကိုသိသည္ေၾကာင့္ လြမ္းေျပာလိုက္ေတာ့ ရိုဏ္းစ်ာန္တို့မ်က္ႏွာ မခ်ိဳမခ်ဥ္ျဖစ္ေန၏။

အဲ့ဒီ့ရိုဏ္းစ်ာန္ဆိုသူက ငယ္ငယ္တည္းက ဉာဏ္မ်ားသည့္ေကာင္ပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ လြမ္းလည္း ရိုဏ္းကိုၾကည့္မရ။ သို႔ေပမယ့္ ကံၾကမၼာရဲ႕က်ီစယ္မႈေၾကာင့္ မတည့္တဲ့သူနဲ တစ္အိမ္တည္း ေနေနရေလၿပီ။

"ဒီည မင္းမိဘေတြ Ausiက ျပန္လာလိမ့္မယ္" ၾကပ္ပူထိုးရင္း ေျပာလာေသာ လြမ္းစကားေၾကာင့္ ရိုဏ္းမ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕လာသည္။ သူ႔မိဘေတြျပန္လာတာနဲ႔ သူ႔ကို အလုပ္ေတြစခိုင္းေတာ့မည္ေလ။ ခနေလာက္ ေအးေဆးေနခ်င္ပါတယ္ဆိုလည္း ေျပာလို့ရမွာမဟုတ္။

"အ့!! ျဖည္းျဖည္းလုပ္ေလ" ရိုဏ္းတစ္ေယာက္ အေတြးေတြလြန္ေနသည္ေၾကာင့္ လြမ္းဒဏ္ရာေနရာကို ပိုဖိၿပီး လုပ္လိုက္သျဖင့္ အသံက်ယ္နဲ႔ ထေအာ္လာ၏။ လုပ္လည္း လုပ္ခ်င္စရာ လြမ္း ေျပာေနတာကို မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသလိုလို တကယ္ဘဲမၾကားသလိုလို လုပ္ေနသည္ေၾကာင့္ ကာယကံရွင္လည္း စိတ္မရွည္ျဖစ္လာမိ၏။

"ငါ မင္းကို ေျပာေနတာေရာ ၾကားရဲ့လား အန္တီတို့လာမွာမို့လို့ အိမ္မွာေန အျပင္မသြားနဲ႔လို့" လြမ္းစကားေၾကာင့္ ရိုဏ္းစ်ာန္ ႏွာေခါင္းရွုံ႔မိသည္။ တခါတခါ သူ႔အား ဆရာလုပ္တတ္တဲ့ လြမ္းေၾကာင့္ ရိုဏ္းစ်ာန္ တကယ္ အျမင္ကပ္မိသည္။ သူ႔ကိုယ္သူ စာေတာ္တယ္ဆိုၿပီးလည္း ေျမႇာက္ႂကြေျမႇာက္ႂကြလုပ္၊ ေနရင္းထိုင္ရင္း ေဆာ္ၾကည္တယ္ဆိုၿပီး မိုးေပၚတက္ေန၊ လူကျဖင့္ အထည္ႀကီးပ်က္ေနတာ မာန္ကေတာ့မေလၽွာ့။ အဲ့တာေတြေၾကာင့္ ရိုဏ္း သူ႔အားၾကည့္မရတာ။

"မင္းေျပာခ်င္တာဒါဘဲမလား ဖယ္ ငါ အခန္းထဲျပန္ေတာ့မယ္" ထိုသို့ေျပာၿပီး ေဆာင့္ေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ထြက္သြားေသာ ရိုဏ္း။ သူ႔ပုံစံကိုၾကည့္ၿပီး လြမ္း သက္ျပင္းခပ္ဖြဖြခ်မိသည္။ သူ ဒီမွာေနရတာ တခါခါ မြန္းၾကပ္မိပါ၏။

Love Virus( Completed)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang