Love Virus( Completed)

Ch-23

👀zawgyi👀

"မင္းငါ့အနားမွာ တသက္လုံးေနလို့မရပါဘူး ရိုဏ္းဈာန္ရာ" ဝရန္းတာတြင္ ေျပာခဲ့ေသာ လြမ္း၏စကားတို့အား ျပန္လည္ၾကားေယာင္ေနမိသည္မို့ ရိုဏ္းဈာန္မွာ အိပ္ဖို့ႀကိဳးစားေနတာေတာင္ ကုတင္ေပၚတြင္ ဟိုလွိမ့္ဒီလွိမ့္ျဖစ္ေန၏။

ငါက သူ႔အနားမွာ တသက္လုံးေနလို့မရဘူးတဲ့လား။ မျဖစ္နိုင္တာ လြမ္း။ မင္း ငါ့အနားမွာ တသက္လုံးရွိေနရမယ္ ၿပီးေတာ့ မင္းအနားမွာရွိရမယ့္ သူကလည္း ငါဘဲျဖစ္ရမယ္။ ငါ အတၱႀကီးတယ္ေျပာေျပာ မင္းကို ပိုင္ဆိုင္ရမယ့္သူက ငါကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွ မျဖစ္ရဘူး။

..........................................

မနက္ခင္းေရာက္သည္ႏွင့္ မိမိတာဝန္ကိုယ္စီကို ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ရမည့္သူမ်ားမွာ လမ္းမမ်ားထက္ ဟိုသြားဒီသြား ရွုပ္ယွက္ခတ္ေနၾက၏။ မီးပြိဳင့္နီသည္ႏွင့္ လူကူးမ်ဥ္းၾကား ဟိုဘက္ဒီဘက္တြင္ ကားမ်ားမွာ ေမာင္းထြက္ဖို့ရပ္ေစာင့္ေနၾကသလို ထိုမ်ဥ္းၾကားေပၚတြင္ အလုပ္ဝန္ထမ္းမ်ား၊ သာမာန္ျပည္သူမ်ား အသီးသီး ျဖတ္ေလၽွာက္သြားၾကရင္း သက္ဆိုင္ရာေနရာသို့ သြားေနၾကသည္။

ထို့အတူ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္မွာလည္း လက္က နာရီခပ္ေပါေပါကိုၾကည့္လိုက္နဲ႔ ေျခလွမ္းတို့ကလည္း ခပ္သြက္သြက္ျဖင့္သြားေနေလသည္။ အိမ္တြင္ အေမမရွိသည္မို့ မနက္ေစာေစာထၿပီး အိမ္အလုပ္ကိစၥလုပ္ေနရသျဖင့္ ယခုလို အလုပ္သို့ လာရာတြင္ ေနာက္က်ေနျခင္းပင္။ အလုပ္နားထားသည္မွာလည္း ၾကာေနၿပီမို့ တာဝန္ခံလူႀကီးေတြ မိမိအား အျမင္မၾကည္လို့မျဖစ္။ ထိုသို့အေတြးတို့ျဖင့္ ေမာ္ကြန္းငယ္တစ္ေယာက္ အလုပ္သို့ အခ်ိန္မီေရာက္ရန္သြားေနရသည္။

စက္႐ုံသို့ေရာက္သည္ႏွင့္ ဝန္ထမ္းမ်ားမွာလည္း ဝင္ေပါက္တြင္ ဝင္လာမစဲေပ။ ေမာ္ကြန္းမွာလည္း ခပ္သုတ္သုတ္ျဖင့္ အလုပ္ခြင္သို့ ဝင္လာခဲ့သည္။

"ေမာ္ကြန္း အလုပ္လာၿပီလား" မိမ္ိ႐ုံးစားပြဲေနရာသို့ေရာက္သည္ႏွင့္ ဦးသိန္းေဖမွာ ေမာ္ကြန္းအား ေတြ႕ေလေတာ့ ေမးလာသည္။ ေမာ္ကြန္းလည္း ဦးသိန္းေဖအား သြားၿဖီးျပရင္းသာျပန္ေျဖမိသည္။