Ch-69

754 88 10
                                    

👀zaw👀

ေလဆိပ္အတြင္း မ်ားစြာေသာလူေတြနဲ႔ျဖတ္သြားျဖတ္လာရွိေနၾကသည္။ ထိုထဲဝယ္ suitcaseႀကီးကိုကိုင္ထားသည့္ ရိုဏ္းစ်ာန္မွာ အေရွ႕ကလြမ္းအား ထြက္မသြားေစလိုသည့္မ်က္ႏွာျဖင့္ငိုမဲ့မဲ့ ၾကည့္ေနသည္။

"ဒီ႐ုပ္ကဘာျဖစ္ေနတာလဲ" လြမ္းကရိုဏ္းစ်ာန္၏ပါးတစ္ဖတ္အားလက္ညႇိုးေလးျဖင့္ တခ်က္ေထာက္လိုက္ၿပီး ဆိုလာေတာ့ ရိုဏ္းစ်ာန္၏မ်က္ႏွာက ပိုလို့ပင္ မဲ့သြား၏။

"မင္းကသြားေတာ့မွာဆိုေတာ့ ငါက ဝမ္းနည္းလို့ပါကြာ"
"ငါက ေသရြာသြားမွာမွမဟုတ္တာ အိုဗာေတြလုပ္မေနစမ္းနဲ႔"
ရိုဏ္းစ်ာန္၏စကားအားထိုသို့ဘုဆက္ဆက္ျပန္ေျပာေတာ့ ရိုဏ္းစ်ာန္ မၾကည္ၾကည့္သာၾကည့္မိ၏။

"လြမ္း မင္းကိုယ္မင္း ဂ႐ုစိုက္ေနာ္"
ေဘးတြင္ရပ္ေနသည့္ မွူးကဆိုလာျခင္းပင္။ တစ္ဦးတည္းေသာသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကသြားေတာ့မည္ဆိုေတာ့ လိုက္ပို့ေပးရသည္ေပါ့။ လြမ္းကလည္း ျပဳံးရင္း မွူးအား ဖတ္ကာႏွုတ္ဆက္သည္။ မ်က္ႏွာထက္မွာေတာ့ အျပဳံးတို့ကလက္ဆက္မေန။

"မင္းတို့မဂၤလာေဆာင္က်ရင္ေတာ့ ငါ့ကိုလွမ္းဖိတ္ေနာ္"
လြမ္းေျပာေတာ့ မွူးက ျမဴ႕ကိုတခ်က္ၾကည့္ရင္း ျပဳံးမိပါသည္။

"လြမ္းေလး ကိုယ့္ကိုလည္းဖတ္ပါဦး"
လက္ႀကီးႏွစ္ဖတ္ကိုျဖန္႔ကားလ်က္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲဝင္ေအာင္ လုပ္ေနေသာ ရိုဏ္းစ်ာန္။ လြမ္းမွာ ခေလးဆန္ေနေသာ သူကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္ခ်င္မိသည္။ မွူးနဲ႔ျမဴလည္း ထိုနည္းတူပင္။

"မင္းကို ကိုယ္အရမ္းလြမ္းေနမွာ သိလား လြမ္း"
ရင္ခြင္ထဲကိုဝင္လာသည့္ လြမ္းအား အတင္းၾကပ္ေပြ႕ရင္း ရိုဏ္းစ်ာန္ဆိုမိသည္။ လြမ္းသည္လည္း သူ၏ေက်ာျပင္ကိုပြတ္သပ္ေပးရင္းေျပာလာပါသည္။

"ငါလည္း မင္းကိုလြမ္းေနမွာပါ"
စကားအဆုံး လြမ္း မ်က္ဝန္းတို့တြင္ မ်က္ရည္တို့ေတာင္ရစ္သီလာသည္။ သို့ေပသိ အေျခအေနကိုအလ်င္အျမန္ထိန္းၿပီး ဖတ္ထားရာမွခြာလိုက္သည္။

"ကဲ ငါသြားေတာ့မယ္ မင္းလည္းျပန္ေတာ့ အိမ္မွာ အန္တီတစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့တယ္မလား"

Love Virus( Completed)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang