Mam nadzieję,
że pamięć o was nie zginie
Zmarli ludzie sztuki,
żyjący we wspomnień kinie
I ci wielbiący w Klubie 27 przebywać
I lubujący znacznie szybciej
do światła się zbliżać
Niektórzy z was dłużej świat obserwowali,
Patrząc, jak szybciej odchodzą
inni ludzie wybrani
Jedni z was sami do śmierci przybyli,
Do innych przyszła później
ta pani w czerni,
I ubyli
Wielu z nas gorzkie łzy lało,
Gdy tylu z was ten świat żegnało
Części niestety za życia nie doceniano,
Lecz wiedzcie,
że mnóstwo będzie o was pamiętało
Niektórych z was kochałam,
innych niestety nie znałam
Lecz po każdym z was zostaje w sercu
Głęboka rana
Może jest wam lepiej,
Wasze cierpienie się skończyło?
Piekło na ziemii ustał, teraz będzie wam się lepiej żyło?
Na zawsze będzie w sercu ból i tęsknota,
I nie pozbędę się tego nigdy,
ja nie ta osoba
Jesteście cudowni,
Jeszcze długo będziecie,
Ufam, że tak naprawdę nigdy ze sceny nie zejdziecie
Dla mnie wszyscy powinniście być święci
Kochani artyści, cześć waszej pamięci
CZYTASZ
𝑘𝑢 𝑝𝑜𝑘𝑟𝑧𝑒𝑝𝑖𝑒𝑛𝑖𝑢 𝑑𝑢𝑠𝑧(𝑦) // 𝘸𝘪𝘦𝘳𝘴𝘻𝘦
PoetryLudzka egzystencja składa się z cierpień, łez. Radości i lekkości. Gniewu i bólu. Sztuki i beznadziejności. Tandety i rzeczy nad wyraz. Miłości i trwożenia. Zakochania i ignorowania. Niezrozumienia. Beznadziei i jej dopełnienia. Tak jak te wier...
