matka natura
lata temu mnie ubierała
i nie dała mi tego
czego bym chciała
z małego nasionka
przyszło mi rosnąć
bardziej niż inne roślinki
odbierając mi urok
sprawiając
że nie wyglądam tak
jak inni
kości schowane
wręcz niewidoczne
dla wielu tak upragnione
i pożądane
strasznie źle
być innym
wyróżniać się
ze swego gatunku
lecz
pozwolę temu trwać
i pozwolę
sobie rosnąć
każdego dnia
będę rozkwitać
tak jak wiosną
może będę
jakimś niezwykłym okazem
to co mnie wyróżnia
jest moim skarbem
jestem kwiatem
skończę budować
między sobą mury
postaram się
siebie kochać
jak część natury
CZYTASZ
𝑘𝑢 𝑝𝑜𝑘𝑟𝑧𝑒𝑝𝑖𝑒𝑛𝑖𝑢 𝑑𝑢𝑠𝑧(𝑦) // 𝘸𝘪𝘦𝘳𝘴𝘻𝘦
PoesíaLudzka egzystencja składa się z cierpień, łez. Radości i lekkości. Gniewu i bólu. Sztuki i beznadziejności. Tandety i rzeczy nad wyraz. Miłości i trwożenia. Zakochania i ignorowania. Niezrozumienia. Beznadziei i jej dopełnienia. Tak jak te wier...
