𝑘𝑢 𝑝𝑜𝑘𝑟𝑧𝑒𝑝𝑖𝑒𝑛𝑖𝑢 𝑑𝑢𝑠𝑧(𝑦) // 𝘸𝘪𝘦𝘳𝘴𝘻𝘦

dar

Ja także mam uczucia
Chcę czasem miłych słów
i uwagi
Ale chyba nikt
nie przykłada do mnie
tak dużej wagi

Daję ci całe swoje serce
I już nie wiem
czy je przyjmujesz
czy odrzucasz
czy daleko gdzieś w kąt wyrzucasz

Czuję że cię tracę
przez to uczucie non stop płaczę
Naprawdę?
Aż tak mało już dla ciebie znaczę?

Desperacja puka do mych drzwi
Podpowiada mi różne słowa
Że już dawno przestałam być
dla ciebie wystarczająca

Skoro moje słowa
to dla ciebie nic
i traktujesz mnie jakbym
nie miała już żyć

To dlaczego wciąż jesteś?
Po co dajesz mi nadzieję
Że jeszcze znów mnie polubi
Twoje istnienie?

Czuję się jak śmieć
Porzucany
ale wciąż do swojego żywota przywracany

Myślałam że już tego
nigdy nie zaznam
Uwierzyłam że jestem czegoś warta

Ale wiara
to chyba rzecz czarta

Że skoro jedna osoba
mnie tak traktowała
to nigdy się nie powtórzy
ta głupia z sercem walka

Błąd

Bo mówisz mi jedno
Ale twoje akcje i brak słów
mówią drugie
Czy więc te słowa to kłamstwa?
Czy zwykły sen, z którego się zaraz obudzę?

Nie
To rzeczywistość
W której mnie już nie chcesz
i nie potrzebujesz