Koruyucular / TAMAMLANDI / DÜZENLENECEK

22. Bölüm : Cehennemde VIP Bölüm

İdam, ha?

İyiymiş. En azından cehennemde VIP bölümde annemle çekirdek çıtlatırdık. Jace'in kahkahası kulaklarıma dolunca zihnimi okuduğunu anlamıştım.

"Zihnimden uzak dur, Jace!"

"Cehennemde VIP bölümde annele çekirdek çıtlatmak, ha? Mükemmel hayal doğrusu, Alanis. Tam senden beklendiği gibi."

Dışarıdan duyunca bana da komik gelmişti. Ben de kıkırdadım. "İdam olmayacak. O benim kızım. Başka ceza bulun." dedi babam itiraz kabul etmeyen bir sesle. Gözlerimi devirdim.

" İzin verin ayağıyla kalkayım. Zaten halsizim. Dizlerim ağırdı. Sonra üstünüze falan kalırım." dedim alayla. Melany kıkırdamasını bastırmaya çalışsa da duyulmuştu. Hala onlara kızgınım gerçi. Yani... Umarım kızgınımdır.

"Özür dile ve pişman olduğunu söyle."

" Hay hay efendim! "

Elbette ki kendi yöntemlerimle. Jace düşüncemi okumuş olmalı ki pis pis sırıtıyordu. Ona göz kırpıp yerimden kalktım. Kolumu tutan Koruyucular'dan kurtulmak pek zor değildi açıkçası.

"Ben Alanis Adrienne Barbra. Benim hayatımı yalana çevirdiği için, belden aşağımın felç kalmasına sebep olduğu için ve dengeyi bozup benim boğazıma öldürmek amaçlı hançer dayadığı için annemi öldürdüm ve bunu daha erken yapamadığım için hepinizden özür diliyor, pişmanlıklarımı sunuyorum. "

" Felç mi? "

" Felç miymiş? "

" Ne zaman olmuş? "

" Nasıl olmuş? "

Gibi gibi uğultular artınca babam susturdu.

" Felç? " Bana bakarak anlamadığını belli eden bir sesle söylemişti. Kafamla onayladım.

" Öyle işte. Mark sayesinde iyileştim. Alışmam zaman aldı tabii. Çünkü sinir hücrelerim şok dolayısıyla tamamen kendilerini kapatmıştı. Ama bu geçici körlük gibi değildi. Yürüyemezdim."

"Peki şimdi?" diye sorduğu zaman hafifçe gülümsedim. Mark'ın bana en büyük hediyesi. "Bunun sayesinde..." deyip parmaklarımdan siyah bir duman çıkmasını sağladım. Karanlık element ve kara büyü.

Herkes dehşet içinde birkaç adım gerilerken ben elimdeki dumanlara  gülümsüyordum. Kafamı kaldırıp korkmuş gözlere baktım.

Dumanı Melany'in olduğu tarafa gönderdim. Zihnimi Jace için kapatırken tepkisine baktım. İfadesiz bir şekilde bana bakıyordu. Bana güveniyordu. Jace bana her şartta güveniyordu. Alex ve Luke ise tetikte bekliyordu. Melany geri çekilecekken Kathlan durdurdu.

"Ona güven."

Melany kafası ile onayladı. Duman ayaklarına tırmandı.

"Sakın korkma Melany. Korkudan beslenirler. Öfkeden, kinden ve nefretten de ama son üçü benim için geçerli. Üzerine saldırdığı kişinin korkusu, efendisinin öfke, nefret ve kininden beslenir. Derece ne kadar yükselirse o kadar can yakar."

Korkmamaya çalışıyordu. Ben de öfkemi dizginlemeye. Duman ayaklarına sıkıca dolandı ve onu yükseltmeye başladı.

" Ah! "

" Sana korkma demiştim. Ben burada öfkemi dizginliyorum. Aptal korkunu dizginle, Jess. "

Boşluğuma geldiği için ona Jess diye seslenmiştim. Zihnimi tekrar Jace için açınca onun rahatladığını gördüm. Bilmemek onu korkutuyordu.

"İndir beni, Alanis! Canımı yakmaya başlıyorlar. "

" Tut onu. " Dumanımı çeker çekmez yere düşüşe geçti ama Kathlan onu tuttu. Biraz(!) fazla yükseğe çıkarmış olabilirim.