Koruyucular / TAMAMLANDI / DÜZENLENECEK

34. Bölüm : Kurtlar

Karşımızda devasa bir ordu kurt vardı. Hepsi hırlıyor ve öfkeli gözlerle bize bakıyordu. En önde ben, arkamda ikizim, Jace ve Kathlan, onların arkasında da Collins, Alex, Luke ve Melany vardı. Herkes etrafa ateş saçan gözlerle bakarken ben gayet rahattım.

"Naber, Kurt Lider?" Hırlayarak güldü bana. "Taklitçiyi bulup bana getirecektin, Koruyucu!" dedi öfkeyle hemen. "İkizimi kimseye bırakmam, aptal kurt! Hem de onu yeni bulmuşken."

Şaşkınlıkla bana baktı "İkizin mi?" Cevap verme gereği duymadım. Çoktan kalp atışlarımı dinlemişti zaten. Doğru söylediğimi biliyordu. Elbette bilecekti. Hem neden ona yalan söyleyeyim ki?

Sen ki usta yalan makinesinin, kızım! Neden yalan söylemeyesin?

Kendi kendime gözlerimi devirmekle yetindim. "Kime gözlerini devirdin sen? Bana mı?" dedi öndeki kurt kız.

İstemsizce güldüm. "Kendi kendime gözlerimi devirdim." dedim dürüstçe. "Deli bu ya abi!" dedi kurt lidere.

"Aynen öyle!" diye atladım birden ciddileşip. "Bu deli eğer gitmezseniz hepinizi öldürmekten zevk alacak. Üzgünüm ama anlaşmak bana göre değil. İşlerimi kanla çözmeyi severim. Kan dökülsün istemiyorsanız defolun!" dedim sertçe. Deli ya da şizofren. Fark etmez. İstediklerini düşünebilirler.

" Taklitçiyi bize ver, Koruyucu! "

Karşılarına 8 kişi çıkmıştık. Elbette bizi küçümsüyorlardı. Bizimkilere döndüm.

" Ölmemeye çalışın. Bir de sizin için kara büyü ile uğraşamam." dedim sakince. Kimse cevap vermezken sırtımdaki çift kılıcımı çıkardım.

"Kılıcı neden seviyorum, biliyor musun Kurt Lider?" dedim elimdeki kılıca parmağımı sürerken. "Çünkü ona dokunduğun zaman keseceğini bilirsin. Kesmeme gibi bir olayı yoktur. Sahibi olsan da olmasan da keser. Acımaz. Acımasızdır. Tenine değdiği anda kanını akıtır. Bu yüzden seviyorum. Acımasızca kan akıttığı için."

Etrafımda döndüm ve kılıcı Kurt Lider'in kardeşinin boğazına dayadım.

"Geri çekil ya da kardeşin ölsün. Sakın merhamet edeceğimi düşünme. Ben kendi annemi öldürdüm, kurtçuk. Kardeşin umrumda olmaz. "

Artık üzülmek yoktu. Artık acımak yoktu. " Hayat bana acımadı. Ben de kimseye acımayacağım." dedim nefretle. Kurt Lider kendinden ödün vermedi. " Savaş mı istiyorsun? O zaman savaş başlasın! "

Kurtlar üzerimize gelirken Kurt Lider'in gözlerinin içine baktım ve bir hışımla kızın boğazını kestim. Kanı yan profilden yüzüme sıçrarken Kurt Lider acıyla uludu ardından üzerime koştu.

"Luke! Ortalarına uçur beni!"

Ayaklarım yerden kesilirken Kurt Lider'e göz kırptım. Havadayken ayaklarımda buzdan buz patenlerimi oluştu. Kurtların ortasına inince güçlü bir ıslık çaldım. Anında tüm bakışlar bana dönerken sırıttım.

Bir ayağımı yere vurdum ve yer buz tuttu. Ardından kendi etrafımda hızla döndüm. Benden çıkan buz sarkıtları üzerime koşan her bir kurda saplandı. Yüzüm kana boyandı. Yağmur kanı yıkamak istercesine yağarken bir kez daha döndürdüm kendimi.

Yağmur üzerimdeki kurt kanlarını yıkamak için yeterli değildi. Olamazdı.

Hemen yanımda bir dikit oluşturdum. Ona tutunarak döndüm. İki elimle sıkıca tutunup dönmeye başladım. Buzdan patenlerimin keskin buzları bana doğru koşan kurtları kesiyordu. Havadayken elimi bıraktım ve takla atarak yere indim. Kafamı kaldırıp şaheserime baktım.