PERESTİŞ

6

Paragraf yorumları atmanızı rica ediyorum. Çünkü her cümlenin etkisini geri dönüş istiyorum. Ve bu inanılmaz motive edici bir şey:)

Keyifli okumalar

Nisa'dan

Uzun uzun sarılıp koklaşmamızın üzerine şimdi hep birlikte oturmuş sohbet ediyoruz. Aslında Cemal ile konuşacak çok fazla şey var, merak ettiğim şeyler var ama şuan bu ortamda pek mümkün değil tabi. Bekleyebilir.

Konu youtube a gelince bugün aldığım ani kararla yaptıklarım geldi aklıma. Aslında iyi ki yapmışım diyorum ama çok ani oldu orası ayrı.

"Youtube demişken. Ben dönmeye karar verdiğim için bugün Barış ile konuştum ve o ekipten ayrıldım. Yani artık işsizim diyebilirim." Bir süre öylece baktılar yüzüme. Bir kaç saniye sonra ise büyük bir kahkaha patlattılar. Ben de onlara şaşkınlıkla bakmakla yetindim. Komik olan ne?

"Neden gülüyorsunuz ya?" Sonunda durabilip bana dönen Cemal'e çatık kaşla bakmaya başladım. Hemen konuşsa iyi olur.

Cemal eliyle Berkan,Lale ve en son da kendini işaret ederek konuştu. "Nisa biz böyle üçlü olarak üç aydır bunu bekliyoruz kızım." Gözlerimi devirip biraz uzaklaştım ondan. Kolunun altından çıkmam onu sinir etti tabi. Hemen açtığım mesafeyi kapatarak dibime girdi yeniden. Ben de kalkıp karşıdaki tekli koltuğa oturdum. Gelip kucağıma oturamayacağına göre.

"Ben de aylardır bir sürü şey isiyorum ama sen istemediğin sürece gerçekleşmiyor bunlar malesef." Artık hiçbiri gülmüyordu. Ona kızıp belki de pişman olacağım bir kararı aniden vermişken sırf onun istediği oldu diye bu kadar mutlu olamazdı.

"Yeterince ayrı kaldık Nisa. Hem de o yanından ayrıldığın için şimdi belki de pişman olduğun kişi yüzünden. Bırak da biraz sevinmeye hakkım olsun."

Şimdi kıskanma sırası ondaydı. Nasılmış canım benim. Keyif verici miymiş bari. Kudur.

Berkan ile Lale de durumun gittikce ciddileştiğini görünce ayaklandılar. Onlara bakmıyoruz bile şuan. Ama tabi evden çıktıklarını da fark ettim o kadar da değil.

"Biz Barış yüzünden ayrı kaldık yani." Biraz da sen sinir ol. Tabi ki asıl sebebin o olduğunu ben de biliyorum. Ama kendisini masum gösterecek hali yok. Benim kadar hatalı o da. Ayrı kaldıysak bu ikimizin de karşılıklı yaptığımız salaklıklar yüzünden.

"Tek sebep o değilse de olayın başlangıcı o Nisa. Senden böyle bir atak gelince ben de karşılık verdim." Ben bu çocuğu döverim.

"Benden atak gelice mi?" Tam devam edecektim ki birden ayaga kalkıp yanıma geldi ve beni de kaldırdı. Sonra şuan yapabileceği en saçma belki de en doğru şeyi yapıp sarıldı.

Of hep böyle yapıyor ya. Kavga etme isteğimi içime kaçırıyor. Olmaz ki böyle ama.

"Bu kadar taze bir çift böyle saçma bir şey için kavga edemez. O yüzden susuyoruz." Bu sefer de onu dinleyerek konuyu kapattım. Ama bir gün bu kavga isteğimi yerine getireceğim. Ot gibi yaşayamayız sonuçta. Heyecan lazım. Şimdilik sarılalım. En iyi bildiğimiz şey yani.

Cemal'den

Sonunda başbaşa kalmış,koltukta sarılır vasiyette oturuyoruz. Uzun süredir de derin bir sessizlik hakim odaya. Ama ortam en fazla bu kadar huzurlu olabilirdi yani öyle bir atmosfer. Ama Nisa her zamanki gibi sessizliği bozma görevini üstlendi.

"Bizi izledim. Dışardan çok güzel görünüyormuşuz. Sen yokken öyle geçti özlemim. Gerçi pek geçmedi ama neyse. İdare ettim bir süre." Neyse ki bu konuda yalnız değilmişim.