PERESTİŞ

8

Merhabalar yine ben geldim. Biraz saçma bir saatte atıyorum ama idare edin artık:))

Yorum atmayı unutmayın lütfen.

Keyifli okumalar

Nisa'dan

Sevgili komşumun evinde mükemmel dörtlü olarak oturuyoruz. Ben hala şoktan çıkamadım tabi. Resmen komşu olduk.

"Sen o yüzden mi kaç gündür gelmiyorsun yanıma?" Gülüp kafasıyla onayladı Cemal. Vay be. İşim var deyip duruyordu. Böyle bir şey hiç aklıma gelmemişti.

"Bugün sabahtan beri sana görünmemek için ne terler döktük bir bilsen. " Lale'ye dönerek gülümsedim. Demek evi onlar yerleştirmiş.

"Nasıl da iş birliği yaptınız böyle. Bravo gerçekten." Cemal başıma bir öpücük kondurdu. Hiçbir fırsatı kaçırmaz sağolsun.

"Ne yapsaydım Nisa. Her gün görmek istiyorum seni. Yani tamam gündüz genelde birlikteyiz ama akşamları da o kadar yol uzakta olmak istemedim. Şimdi gece özlersem gelmem saniyelerimi alır en fazla" gülerek sarıldım ona. Çok şapşal ya.

"Ben de bu çocuk neden beni hiç kendi evine götürmedi diye merak ediyordum. " gülmeye başladılar. Bir süre sonra Berkan'lar gittiler. Biz de başbaşa kaldık. Evi gezdim. Benimkinden tek farkı eşyalarıydı.

Arkadaki odaya girince gördüklerimle yumuş yumuş oldum. Oda tamamen boş olmasına rağmen duvar dopdoluydu. Bir duvarda bizim fotoğraflarımız vardı. Hemen karşısındaki duvarda da doğum gününde yaptığım resim asılıydı. Burası resmen anı odası gibiydi.

Cemal'e dolu gözlerle dönüp gülümseyerek baktım. O da benden farksızdı.

"Evin en sevdiğim yeri burası. Tamamen bize ait." Hızla yanına gidip sarıldım. O da beklemeden sardı kollarını bana ve tabi kafası da boynumdaki yerini aldı. Anılarımızla dolu odanın ortasında uzun uzun sarıldık. Sonra ayrılıp telefonumu çıkardım cebimden. Odanın genelini alacak şekilde bir fotoğraf çekip story attım.

Elimden tutup yatak odasına götürdü beni. Odaya girince dolabı açıp bana gösterdi. Bir gözünde benim kıyafetlerimi görünce şaşırdım.

"Bunların burda ne işi var?" Suçluymuş gibi güldü.

"Sana geldiğimde çalmış olabilirim. Hem çok bir şey yok ki." Şaşkınlıkla güldüm. Çok bir şey yoktu evet. Genelde yatarken giydiğim şeylerdi.

"Resmen eve gitmemem için kıyafetlerimi çalmışsın Cemal" gülerek söylediğim şeyle o da gülmeye başladı. Konuşmasına fırsat vermeden devam ettim."Madem eve yollamıyorsun beni bari hepten taşınayım buraya. Kira ödemem en azından." Dalga geçiyordum. Her halimden de belliydi aslında ama o gayet ciddiye almışa benziyordu.

"Ciddi misin sen?"gözlerimi devirdim. Sonra da saflığı çok tatlı geldiği için yanağını öptüm.

"Tabi ki değilim. Neden seninle ayni evde kalacakmışım" suratı asıldı. Ciddi ciddi bunu düşündü yani.

"Neden duygularımla oynuyorsun?" Gülerek öptüm yanaklarını. Şuan gözüme acayip tatlı görünüyordu çünkü.

"Aynı evde kalacağımızı neden düşündün ki zaten?" Bozuk suratı hala düzelmemişti. Omuz silkip yatağa oturdu. Ben de yanına oturdum. Kafamı omzuna koyup bir süre öyle kaldım. Sonra kalkıp yüzüne bakmaya başladım. Hala aynı suratla oturuyor olması beni güldürürken o da dayanamayıp bana katıldı.

"Ne yapayım bir an gerçek olabilir sanmıştım. Güzel fikir aslında." Yok ya der gibi baktım ona. O da göz devirip  güldü."Zaten sürekli burda kalacaksın ben de senden çıkmam eee ne gerek var ki ayrı eve."