PERESTİŞ

40

Merhaba canlarım. Sizlere yeni bir bölümle geldim ve hiç oyalanmadan sizleri onunla başbaşa bırakıyorum. Yorumlarda buluşalım.

Bu bölüm gece severlere gelsin. Özellikle biri başımın etini yiyor bu konuda. O kendini biliyor zaten :)

Keyifli okumalar

Nisa'dan

Heyecandan kalbim duracak birazdan. O kadar hızlı atıyor ki beni fazlasıyla zorluyor. Cemal tam karşımda duruyor ve gözlerime bakıyor. Etraftaki diğer insanların pek bir önemi yok aslında. Beni heyecanlandıran onun gözleri.

"Bunlar senin için" Gözlerimi bana uzattığı çiceğe indirdim. Gülümseyerek aldım elinden. "Teşekkür ederim" Gözlerimiz ayrılmazken Berkan'ın sesiyle kendimize geldik "Biraz daha burda durursanız Bekir amca gelecek benden söylemesi"

Cemal gülümseyip başını salladı ve Berkan'la birlikte salona girdiler. Lale ve Danla yanıma gelip beni mutfağa ilerlettiler. Kapıyı kapatıp bana döndüler "Cemal de çok heyecanlı gördün mü" Lale'ye gülüp başımı salladım.

"Ay sabahtan beri öyle. Delirtti hepimizi" Danla'nın söylediğiyle gülmeye başladık. Şapşal çocuk. Herkesi telaşlandırmış. "Sen hani erkek tarafıydın. Niye geldin yanımıza"

"Çok konuşma sen. Ben ortada bir
yerlerdeyim. İki tarafa da gidip gelirim" Kapı açılıp Selma içeri girdi "Hadi gelin artık. Annem çağırıyor" Başımızı sallayıp mutfaktan çıktık.

Salona girdiğimizde bütün gözler bana döndü. Utanarak Lale'nin yanına oturdum. İrfan amca babama dönüp konuşmaya başladı. Rukiye teyze de anneme bir şeyler anlatmaya çalışıyordu. Çabasını takdir ettim doğrusu. Çünkü annem boş bakışlar atıyor kendisine.

Danla bana doğru eğildi "Can'a bak nasıl heyecanlı. Gözlerini de senden ayırmıyor" Başımı kaldırıp ona baktım. Göz göze geldiğimizde gülümsedim. Takım elbisesinin içinde çok yakışıklı görünüyordu. Öpesim gelmedi değil. Yapsam ya. Herkes şok olsa. Babam hastanelere düşse falan.

Gülerek başımı eğdim. Böyle ciddi ortamlarda hep gülesim gelir zaten. Saçma sapan düşünceler gelir aklıma ve kendimi tutamam. Şimdi de aynen o durumdayım. Nerden geldiyse aklıma Cemal'i öpmek. Ondan sonra olabilecek şeyler aklıma geldikçe gülesim geliyor. Unut Nisa unut hemen.

Bir süre havadan sudan muhabbet edildi. Sonra annemin attığı bakışla kahve zamanı olduğunu anladım. Lale'yi dürtüp ayağa kalktım. Danla'yı da alıp peşimden geldiler. Tekrar mutfağa girdiğimizde dolaptan kahveyi çıkardım.

"Hadi biriniz yapın. Ben yapmayı bilmiyorum" Danla gözlerini devirip kahveyi yapmaya başladı. Ben de masaya yaslanıp gülmeye başladım "Evleniyorum farkında mısınız" Kızlar da güldüler.

"Bunu şimdi idrak ediyor olman iyi aslında. Henüz geç sayılmaz. Yol yakınken dönebilirsin" Lale'ye dönüp başımı salladım "Halimden memnunum ben. Sadece şaşırıyorum işte"

Danla kahveleri fincanlara koyarken konuştu "Zaten vazgeçersen falan Can'a söyleme. İntihar eder o salak" Gözlerimi devirip güldüm. İntihar etmez belki ama beni kaçıracağına eminim.

Danla işini bitirip bana döndü. "Tuz nerde" Kaşlarımı çatıp tuzu verdim "Ne yapacaksın tuzu" Gülüp elimden aldı ve bir bardağın içine döktü "Iyy kim içecek o kahveyi" Lale kolumu dürtüp ona bakmamı sağladı "Tabi ki Cemal"

Gözlerimi büyütüp Danla'ya baktım "Neden böyle bir şey yapıyoruz" Danla tepsiyi masanın üstüne koydu ve bana baktı "Valla adet böyle. Açıkcası sebebini ben de bilmiyorum" Lale konuştuğunda ona döndük "Ben biliyorum"