~ Tamamlanan kurgudur ~ O yeşil gözlerime bakarken ruhuma girmiş, en derinlerime dalmışken ben, onun kara kadar keskin olan gözlerine bakıyordum. Sert bakışlarını bir an olsun ruhumdan çekmezken elini saçlarımdan çekerek eliyle elimi kavradı ve avuç içimi sert bir şekilde kalbine bastırdı. Şah damarımda dolaşan elini çekip avuç içini de benim kalbime sert bir baskıyla bastırırken dudaklarını keskin bakışlarıyla beraber yavaşça araladı. "Bu iki kalplerimiz birbirimiz için atmayana dek iki cihan bir araya gelse de bizi hiç kimse ayıramaz! Hele biz, birbirimizden ne uzak kalabilir ne de kopabiliriz Mahinur." Dediğinde içimi nedensizce sızlatan o cümleleri şifa diye hitap ettiğim dudaklarının arasından usulca döküldü. "Ne bu kalp atmaya durdu, ne de bu kalp, ruhumdan çıktı." meydan okuyan bir aşk masalını okumaya hazır mısınız? - 24.06.2021 -