Kardeşim Olsun

Bölüm 4

Ozan evine geldiğinde kapıda gördüğü ayakkabılar ile Zeliha Teyze'nin evde olduğunu anladı. Ayrıca oğlu da gelmişti okuldan. Sesi dışarı kadar geliyordu. Kapıyı açıp salona geçti. Oğlu onu görünce koşarak yanına getti. Eğilerek oğlunu kucağına alıp yüzünün her yerini öpmeye başladı.

"Baba!"
"Efendim?"
"Dur tamam."
"Sen bana dur mu dedin, öpmeyim mi?"
"Tamam tamam küsme. Bir kez öpebilirsin."

Ozan gülerek oğlunu bir kez daha öpüp yere bıraktı.

" Üzerimi değiştirip geliyorum."

Odasına gidip duş aldı ve giyinip salona geri döndü.

"Hah oğlum gel hadi, yemek hazır."
"Tamam Zeliha Teyze."

Ozan Ege'yi masada göremeyince etrafa baktı.

"Ege nerede?"
"Ellerini yıkamaya gitti."

Kafasını sallayıp masaya oturdu Ozan.
Ege de geldiğinde yemeğe başladılar.

"Anne!"

Afra odasına giren kızını gördüğünde gülümseyerek yerinden kalktı. Kızı koşarak ona gelip kollarını uzattığında hızlıca kucağına aldı ve öptü.

"Öp bakayım anneyi."

Cemre gülerek annesinin yanaklarından tuttu ve üst üste öpücükler kondurmaya başladı.

"Acıktın mı canım?"
"Hayır anne aç değilim."
"Tamam o zaman eve gidince yeriz."
"Tamam. Ben mutfağa gidebilir miyim?"
"Gidebilirsin. Ama bir şeye dokunmak ve insanları oyalamak yok. Tamam mı ?"
"Tamam anne."

Cemre annesini son bir kez daha öpüp odadan çıktı. Afra ise kızı gelmeden önce yaptığı işe devam etti.

"Ne yaptın bakalım bugün?"

Afra masaya yemeği bırakırken yerinde duramayan kızına yönelik sordu sorusunu.

"Bugün çok eğlendim. Parka gittik biliyor musun? Sonra ben kumlarla oynadım."
"Aferin sana."
"Anne?"
"Efendim?"
"Ege kardeşim olacak mı? "

Afra derin bir nefes alıp masaya, kızının karşısına, oturdu.

"Güzelim, Ege senin kardeşin olamaz."
"Ama neden?"
"Çünkü bir insanın başka bir insanla kardeş olması için anne ve babalarının evli olmaları gerekir. Ege senin arkadaşın, dostun olabilir. Ama gerçek anlamda kardeşin olamaz."
"Evlenin o zaman."
"Cemre, böyle bir şeyin olmayacağını biliyorsun."
"Hayır bilmiyorum. Ben babamı istiyorum. Babam neden yok benim? Herkesin var ama benim yok!"
"Cemre bunları konuştuk değil mi?"
"O zaman Ozan ile evlen. Babam o olsun. Hem ben onu çok sevdim."
"Cemre, olmaz diyorum değil mi?"

Cemre'nin gözleri dolmaya başladı. Baba istiyordu işte çok mu zordu sanki? Ege ile kardeş olsa olacaktı babası. Neden kabul etmiyordu ki annesi?
Yerinden kalkıp koşarak odasına gitti ve yatağına girdi.
Afra kafasını elleri arasına alıp sakinleşmeye çalıştı. Ne yapacaktı ki? Bir kez daha sinirlendi eski kocasına. Onun yüzünden böyle olmuştu kızı. Onun yüzünden acı çekiyordu.

Yerinden kalkıp oturma odasına gitti ve telefonunu aldı. En yakın arkadaşını, Beril'i, aradı. Şu an ona ihtiyacı vardı.
Afra arkadaşına her şeyi anlattı. Arkadaşı bir süre sessiz kalmıştı.

"Acaba bir pedagog'a mı götürsen?"
"Olmaz Beril. Biliyorsun babası ile ayrıldığımı açıkladığım zaman da böyle olmuştu ve ben götürmüştüm. Geldikten sonra saatlerce ağlamıştı bir daha gitmemek için. Bunlar ona çok ağır geliyor Beril. Ben buna rağmen ne yapacağımı bilmiyorum kafayı yiyeceğim."
"Afra sakin ol biraz lütfen. Bir yolunu buluruz ama sen kendini bu kadar yıpratma. İzin versen ne olur peki? Birbirlerine kardeşim diyecekler sadece?"
"Beril anlamıyor musun? Çocukların istedikleri kardeş değil. Anne ve bana."