Kardeşim Olsun

Bölüm 37

Afra akşam yemeğinden sonra mutfağı toplarken Maya da çocuklar ile oyun oynuyordu. Ege yine huzursuz bir ruh halinde olduğu için onu oyalamaya ve eğlendirmeye çalışıyordu.

Afra işi bittiğinde odaya gitti ve koltuğa oturdu. Ege gelip kollarını kaldırdığında onu tutup kucağına aldı.

"Babam ne zaman gelecek?"
"Söyledi ya yakışıklım, uyuyacağımız zaman gelecek."
"Hemen uyuyalım o zaman. Hemen gelsin."

Afra gülümsedi ve Ege'nin saçlarını önünden çekip yanaklarından öptü.

"Gelecek bir tanem. Sadece biraz daha bekle olur mu?"

Ege istemeden de olsa kafasını salladığında Afra onu yere indirip Cemre'nin yanına gitmesini izledi.
Maya elindeki kuklayı sağa sola sallayarak onları güldürürken Afra da gülümsedi kısa bir süre. Maya gerçekten alışkın olmalıydı. Sonuçta Ata da yoktu ve o telaşlı görünmüyordu. Tabii arada bir telefonunu kontrol ediyordu ve aklı ondaydı ama Afra'ya kıyasla gergin değildi.

Vakit ilerlerken Afra koltukta biraz daha kayarken yanındaki Ege ve Cemre ona daha çok sarıldı. İkisi de odasında gidip uyumak yerine Afra ile televizyon seyrediyordu.
Afra ikisinin de saçlarını okşarken televizyona bakıyor ama neler olduğunu anlayamıyordu. Ozan'ı düşünmekten izlediği şeye odaklanamıyordu. Kapı çaldığında hemen doğruldu. Ege kapıya koşarken Maya da ayaklandı ve kapıya ilerledi. Afra arkadan Cemre ile gitti koşar adım. Ege kapıyı açtığında karşısında gördüğü babasının üzerine atladı hemen.

"Baba!"
"Aslanım."

Ozan Ege'yi kucağına alıp boynundan öptü ve gülümsedi.

"Bak, sözümü tuttum."
"Aslan babam benim!"
"Aslan oğlum benim!"

Ozan bir süre sonra Ege'yi indirdiğinde Cemre kollarını kaldırdı hemen.

"Babacığım!"
"Güzelim."
"Neden bugün geç geldin?"
"İşim uzadı güzelim. Ama geldim bak."
"İyi ki geldin."

Maya abisine sarıldı hemen.

"Hoş geldin abim. İyisin değil mi?"
"İyiyim canım benim. Merak etme. Ata da iyi, hiçbir sıkıntı yok."

Maya gülümsedi ve ayrıldı yavaşça. Ozan kucağındaki Cemre ile Afra'ya sarıldı bu kez.

"Hoş geldin aşkım."
"Hoş buldum balım. Ah, bir günde özledim seni."
"Ben de seni çok özledim."

Ozan Afra'yı bir kez öpüp geri çekildi. Omzunda uyuklayan Cemre'yi Afra'ya verdi yavaşça.

"Ben duşa gireyim. Bizim odaya gidin tamam mı?"
"Tamam."

Afra Ege'nin de elinden tutup önce onların odasına gitti. İkisine de pijamalarını giydirdi ve kendi odalarına gitti.

Çocuklar zaten saat ilerlediği için uykulu görünüyorlardı. Yavaşça yatağın kenarına oturup onları izledi. Kapı açıldığında kafasını kaldırıp içeri giren Ozan'a baktı. Elindeki havlu ile saçlarını kurutarak yanına geldi. Uzanıp öptü ve geri çekildi.

"Oh, ne kadar da güzel bir prensessin sen ya!"

Afra gülerek kafasını eğdi. Biraz utanmış olabilirdi.
Ozan kendi tarafına gitti ve yatağa girip Cemre ile Ege'yi öptü sırayla. Çocuklar uyandığında Ozan gülümseyip tekrar öptü ikisini de.

"Ozan uyandırmasana, ne güzel uyuyorlar işte."
"Duramam ki. Şu hallerin yanında sakin duramam ki."

Ozan yanında yatan Ege'nin yüzünü avucunun içine alıp sıkarken Afra hemen elini tuttu.