Kardeşim Olsun

Bölüm 17

"Ozan hadi ne duruyorsun?"

Ozan cevap vermedi ve arkasını dönüp mutfaktan çıktı. Afra ne olduğunu anlamadan arkasından gitti. Ama Ozan masalardan birine gitmek yerine dışarıya yürüyordu.

"Nereye?"
"Afra..."

Ozan sinirlerine hakim olamamaktan korktuğu için susup elini beline attı ve saçlarını karıştırdı.

"Bana söylemedin. Neden?"
"Neyi söylemedim? Ozan ne diyorsun sen?"

Ozan kafedeki müşterileri rahatsız etmemek için dışarı çıkmaya çalıştı ama Afra kolundan tutup engel oldu.

"Ne oluyor?"
"Onu sen söyle bana. Ne oluyor?"
"Ne diyorsun Ozan sen? Ben anlamıyorum."
"Az önce mutfakta, sizin yanınızda duruyordum Afra. Öğrendim işte her şeyi."
"Ne öğrendim Ozan delirtme beni de söyle artık!"

Afra kendine hakim olamayıp bağırdığında sakin olmaya çalışıp Ozan'ı yine kolundan tuttu.

"Odama gidelim."

Afra ve Ozan odaya girdiğinde içerisi resim çizen Cemre Ozan'ı görünce hemen ona koştu.

"Ozan!"

Ozan eğilip Cemre'yi kucağına aldı ve gülümsedi.

"Nasılsın güzellik, ne yapıyorsun burada tek başına?"
"Annemin işinin bitmesini bekliyorum. Sonra beraber eve gideceğiz."
"Cemre'm sen hadi mutfağa git kızım. Bir şeyler ye."
"Anne daha yeni yedim ama."
"Cemre, mutfağa gider misin kızım?"

Cemre kafasını sallayınca Ozan kucağından indirdi ve o da odadan çıktı.

"Söyle. Ne oldu da bu kadar sinirlisin?"
"Sence ne olmuş olabilir? Mutfaktaydım diyorum Afra."
"Eee Ozan, ne olmuş yani?"

Ozan şaşırarak baktı bu kez.

"Duydum yani konuştuklarınızı."
"Ozan mutfakta sınır dışına mal kaçırma planları yapmıyorduk. Ne duydun acaba?"
"O adama aşkım dediğini!"

Afra bir süre anlamaya çalıştı ama daha sonra çözdüğünde sinirle karışık güldü.

"Niye gülüyorsun?"
"Ozan yanlış anlamışsın."
"Afra nasıl yanlış anlayabilirim? Aşkım kelimesine benzer bir şey bulamıyorum."
"Ozan. Yanlış anlamışsın diyorum. Nerelerin ile dinliyorsun sen beni?"
"Ya ben diyorum ki karşımda adama aşkım dedin sen diyorsun yanlış anlamışsın nasıl..."
"Ya adı Aşkın!"

Aşkın mı? Ne demek Aşkın? Aşkım değil yani?

"Aşkın?"
"Aşkın."
"O nasıl isim öyle? İnsan çocuğuna öyle isim mi koyar!"

Afra Ozan'ın tepkisine sinirle gülmüştü. Daha sonra kapıyı işaret etti.

"Ozan çık dışarı."
"Afra..."
"Ozan çık ve git."
"Ama Afra..."

Afra gülmemek için kendini tutarken hala kapıyı gösteriyordu.

"Özür dilerim. Ben yanlış anlamış bulundum birazcık."
"Birazcık?"
"Evet. Sen beni reddedince sevgilin sandım."

Ozan masum masum bakışlar atarken Afra kendini tutamayıp güldü. Ozan da bundan cesaret alıp Afra'ya yaklaştı ve elini tuttu.

"Özür dilerim."

Afra Ozan'ın bu masum ve tatlı hallerine kayıtsız kalmayıp güldü.

"Affettin mi beni?"
"Hayır."
"Ama neden?"

Ozan mızmız bir şekilde konuştuğunda Afra şaşırarak gözlerini açtı ve konuşmaya başladı.

"Koskoca polis adamın yaptıklarına bak. Ozan kendine gel."
"Affettin mi?"
"Etmedim."