Kardeşim Olsun

Bölüm 38

Afra eve giren taşıma ekibine eşyaların yerini gösterdi ve tekrar kapıya çıktı. Ozan çalışıyordu. Yarın hafta sonuydu ve eşyaları beraber yerleştirmeleri gerektiği için bugünden taşınmaları gerekmişti. Maya da hala onların yanındaydı çünkü taşınacakları zaman yardıma ihtiyaçları olacaktı.

"Biz geldik."

Zeliha Hanım yanında çocuklar ile bahçe kapısını açtığında Afra gülümsedi ve onlara doğru ilerledi. Ege ve Cemre ona sarılırken o da hemen sarıldı.

"Yemek yediniz mi?"
"Yediler yediler. Biraz da oyun oynadılar."

Afra onayladı ve çocuklar ile eve girip onları odalarına götürdü.

"Burası Ege'nin odası."
"Ve benim odam!"

Cemre yerinde zıplamaya başladığında Afra şaşırarak baktı ona.

"Kızım, senin odan yan tarafta."

Cemre durdu ve annesine baktı. Sonra hemen yanına gitti ve kafasını kaldırarak konuşmaya başladı.

"Ama anne biz aynı odada kalmayacak mıyız?"
"Hayır kızım, odalarınız ayrı olacak."
"Ama neden?"

Ege de aynı Cemre gibi yanına gittiğinde Afra eğildi ve onların boyuna geldi.

"Çünkü siz tek kişisiniz ve ayrı odalarda kalabilirsiniz."
"Anne ben Cemre'den ayrı kalmak istemiyorum."

Ege Cemre'ye sarıldığında Cemre de ona sarıldı.

"Ben de istemiyorum."

Afra bir şey söylemeyip onları bahçeye gönderdi. Bu konu kendi başına karar verebileceği bir konu değildi sonuçta.

••••••

"Babam geldi!"
"Baba!"

Ozan Cemre ve Ege'yi her akşam olduğu gibi kucağına alıp eve girdi ve koltuğa kendini bırakıp ikisini de öptü kocaman.

"Oh, ne kadar da güzel öpüyorum ama! Yiyeceğim sizi canavarlar."

Ozan ikisini birden kendine çekip hızla öpmeye başladığında çocuklar da oyununa ortak olup onu öpmeye başlamıştı.

"Aşkım, ne zaman geldin?"
"Şimdi geldim balım."

Afra eğilip Ozan'ı öperken Ozan da onu öpüp gülümsedi.

"Neredeydin sen?"
"Mutfak malzemelerini yerleştiriyoruz Maya ile. Yemeği dışarıdan söyledim, her şeyin yıkanması gerek şimdi."
"Sorun değil. Ben üzerimi değiştirip geliyorum yanınıza."
"Tamam."

••••••

Afra günün yorgunluğu ile kendini yatağa atarken Ozan da hemen gelip yanına yatmış ve kollarını beline dolayıp kafasını göğsüne yaslamıştı.

"Ozan, ışığı kapatmadın aşkım."
"Afra..."

Ozan bir süre durup daha sonra konuşmaya devam etti.

"Şu an mükemmel bir pozisyon buldum ve sıkılana kadar da böyle kalmalıyım. Yani biraz beklemelisin."

Afra Ozan'ın bu garip huyuna bir türlü alışamamıştı. Rahat olduğu zaman bile sıkılacağını düşünüyordu.

"Ah, sana ne diyeceğim!"

Afra kafasını eğip Ozan'a baktı. Ozan da kafasını hafif kaldırıp heyecanla konuşan Afra'ya bakmıştı.

"Ne oldu?"
"Bugün Cemre ve Ege eve geldiklerinde odalarını göstereyim dedim. İkisi de ayrı odalar istemedi. Aynı odada kalmak istiyorlarmış."