Kardeşim Olsun

Bölüm 20

Ozan vakit geçtikçe rahatlarken artık en azından insanların yüzüne bakabiliyordu.
Çocuklar ise yanlarına gelmişti çünkü meyve yemek için zorla getirildiler.
Ege meyve sevse de Cemre hiç sevmiyordu.

"Cemre bir şeyler yesene sende."

Afra ne kadar uğraşsa da bir işe yaramıyordu. Derin bir nefes verdi ve arkasına yaslandı. Cemre hiç takmadan
ceviz yemeye devam etti.

"Cemre?"
"Efendim?"
"Gelsene buraya."

Afra onları sessizce izlerken Cemre oturduğu yerden kalkıp Ozan'ın yanına gitti.

"Güzellik sen neden meyve yemiyorsun bakalım?"
"Ozan onların tadı güzel değil ki."
"Olur mu hiç öyle şey. Bak Ege yiyor ama. Sence güzel olmasa o yer mi?"

Cemre sessiz kalınca Ege koltuğa çıkıp babasının öbür bacağına oturdu. Elindeki elmadan Cemre'ye uzattı.

"Bak bu çok güzel. Hem çok tatlı biliyor musun? Hadi sen de ye."

Cemre kararsız bir şekilde onlara bakarken Ozan araya girdi.

"Yemezsen Ege ve ben seni gıdıklamaya
başlayacağız. Değil mi oğlum."
"Evet!"

Ozan ve Ege Cemre'ye uzanırken Cemre hızla elmayı aldı ve Afra'nın kucağına koştu. Herkes gülerken Afra çoktan Cemre'yi kucağına almıştı.

"Anne! Kurtar beni!"
"Kurtarırım seni! Siz kimsiniz bakayım hmm? Canavar mısınız yoksa?"

Herkes gülerken Cemre daha da sarıldı annesine.

"Yiyor musun?"
"Yiyorum Ozan!"

Cemre sinirle yüzünü astı ve elmasının yemeye başladı.

"Kızım. Güzel ama değil mi?"

Cemre kafasını sallayarak onaylayınca Afra yanağından öptü ve saçlarını geriye attı.

••••••••

Afra'nın annesi ve babası gitmişti. Aradan geçen birkaç haftada Afra Ozan'a ailesi ile tanışmak istediğini söylese de Ozan ertelemek istiyordu. Sebebini bilmeyen Afra bu duruma artık sinirlenmeye başlamıştı.

"Anne ben hazırım, gidelim hadi."

Afra kafasını salladı ve beraber evden çıkıp arabaya bindiler. Akşam film izlemek için Ozan'ın evine gidiyorlardı. Afra bu konuları bir süreliğine kenara bırakıp eğlenceyi bozmamak için mutlu takılmaya karar verdi.
Eve geldiklerinden Afra Cemre'yi indirdi ve elinden tutup kapıya geldi. Zile bastı ve açılmasını beklerken Cemre'nin ayakkabılarını çıkarmasına yardım etti.
Ozan kapıyı açınca gülümsedi hemen.

"Hoş geldiniz güzellerim."
"Hoş bulduk Ozan!"

Ozan Cemre'yi kucağına aldı ve öptü birkaç defa. O sırada Ege de içeriden gelince Afra onu kucağına aldı.

"Nasılsın küçük adam? Ne zamandır göremiyoruz biz birbirimizi."
"İyiyim. Ben seni çok özledim Afra."

Ege kafasını Afra'nın göğsüne yasladı ve kucağında küçüldü iyice. Afra gülerek içeri girdi.
Zaten çocuklardan kendilerine sıra gelmeyeceğini bildiği için Ozan'a yaklaşmadı bile. Zira aralarında iki adet fare varken yaklaşması da mümkün olmayacak gibiydi. Ona uzaktan öpücük atıp odaya gitti. Ozan ise gülümsedi ve hemen arkasından gittim.
Odaya geldiğinde Cemre'yi indirdi ve Ege ile oynamasını izledi kısa bir süre. Daha sonra hemen gidip Afra'nın yanına oturdu ve kollarını belime sardı.

"Hoş geldin balım."
"Hoş buldum."

Afra sırtını Ozan'ın göğsüne yasladı ve koltukta kaydı biraz.