Kardeşim Olsun

Bölüm 10

Afra sarsılma ile uyandı. Gözlerini açtığında arabada olduğunu anladı. Hemen doğrulup onu sarsan Ozan'a baktı.

"Ay ben uyumuşum."
"Sen uyumuşsun?"

Ozan gülümseyerek Afra'nın taklidini yapınca Afra utanarak kafasını çevirdi. O sırada evinde olmadığını gördü.

"Ozan neredeyiz?"
"Evde."
"Ne evi ya, benim evim değil burası. Ya yanlış yere mi geldik valla benim evim burada değil."
"Afra dur. Biliyorum senin evin değil burası. Çünkü benim evim burası."
"Ne? Ozan ne diyorsun Allah aşkına ya?"
"Afra eğilmekten yoruldum. Eve girelim de öyle konuşalım."
"Ozan ne saçmalıyorsun sen ya? Hani evine bırakacağım demiştin. Niye senin evindeyiz biz?"
"Eve gidelim konuşacağız işte. Hem çocuklar da evde."
"Ozan sen, sen ne yapıyorsun ya? Ne yapıyorsun sen? Niye benim kızımı benden habersiz evine götürüyorsun? Niye beni evine götüreceğim deyip başka yere getiriyorsun sen ya?"
"Afra, senin moralin bozulunca konuşuruz diye..."
"Ben sana demedim mi olmaz diye? Sen bana demedin mi evine bırakayım yarın getiririm diye? Allah aşkına hiçbirinize mi güvenemeyeceğim ben ya?"
"Abartmıyor musun sence şu an?"
"Abartıyor muyum sence? Söyle bakalım bana 'seni evine götüreceğim' deyip evine getiren sana ne demem gerekiyor?
Benden habersiz kızımı evine götüren sana ne demem gerekiyor? Sen söyle!"

Ozan derin bir nefes verip saçlarını geri atarken Afra arabadan inip eve doğru ilerlemeye başladı.

"Nereye?"
"Kızımı almaya!"

Ozan Afra'nın arkasından giderken o çoktan eve girdi ve kapıları çarparak kızını aramaya başladı.

"Afra, bir dur artık!"
"Ne duracağım ya? Bırak beni, nerede kızım?"
"Ege'nin odasında. Sessiz ol uyandıracaksın."
"Çok mu düşünüyorsun?"
"Afra!"
"Ne ya ne? Hala ne diyorsun ben anlamıyorum! Ne yapmaya çalışıyorsun sen Ozan?"
"Moralini düzeltmeye çalışıyorum! Sana bir iyiliğim dokunsun istedim! O halde başka şeyler ile uğraşma, gel konuş rahatlarsın dedim!"
"Bunu bana neden söylemedin? Nereden biliyorsun uğraşmam gereken şeyler olduğunu? Ben belki sorsan tamam diyeceğim, konuşalım. Rahatlamak isteyeceğim. Neden bana sormadan karar veriyorsun? Siz erkekler için çok mu zor bir şeyler yapmadan önce sormak? Benim senin evinde rahat edeceğime nasıl emin olabilirsin ya?"
"Afra, gerçekten saçmalıyorsun. Senin iyiliğini düşündüğüm için yaptım diyorum. Niye bu kadar büyüttün? Sanki seni dağa kaldırdım!"
"Ben onu mu söylüyorum sana ya? Ben onu mu ima ediyorum? Allah aşkına diyorum ki... Ne diye konuşuyorum ben ya?"

Afra sinirle başka bir odanın kapısını açınca çocukları içeride gördü ve kızının yanına gidip kucağına aldı.

"Afra, bak çocukları rahatsız ediyorsun. Hem neyle gideceksin Cemre kucağında? Bir otur..."
"Sen çekil önümden. Ben gerekirse uçarak bile giderim evime."
"Ozan, oğlum ne oluyor?"

Zeliha teyze sesleri duyup eve gelmişti. Ama içeride bir kadın ve kucağında bir çocuk beklediği son şey bile değildi tabii.

"Bir şey olduğu yok Zeliha abla."
"Ne diye bağırıyorsunuz o zaman?"

Afra onlar konuşurken kapıya doğru ilerleyince Ozan hemen önüne geçti.

"Afra, bak Cemre uyanacak şimdi. Geç içeri otur. Ben bırakı..."
"Sen bırakamazsın beni!"
"Tamam, tamam o zaman taksi çağıralım. Gelince gidersin. Otur şimdi hadi."
"Çekil önümden bak sinirleniyorum."
"Afra!"
"Anne?"
"Kızım, uyu hadi bir tanem. Eve gidiyoruz yok bir şey."
"Kızım sen Afra mısın?"
"Evet, siz kimsiniz?"
"Zeliha ben. Ege'nin bakıcılığını yapıyorum. Komşusuyum aynı zamanda Ozan'ın."
"Anladım. İyi günler size."
"Afra..."
"Bana bak, ne laftan anlamaz insansın sen bilmiyorum ama biraz daha beni engellemeye devam edersen üzerine basıp çıkarım bu kapıdan."
"Ne?"