Kardeşim Olsun

Bölüm 33

"Bakayım, aferin size!"

Afra elindeki karnelere üstünkörü baktı ve çocukları tebrik edip sarıldı ikisine de. Kocaman kocaman öperken hemen arabaya bindirdi onları.

"Evet, size karne hediyesi olarak ne yaptım acaba? Hadi bilin bakalım."
"Pasta!"

Cemre ve Ege var güçleri ile bağırdığında Afra keyifle kahkaha attı.

"Evet, doğru bildiniz! Şimdi babanız ile buluşacağız ve eve gidip o kocaman pastayı hep beraber yiyeceğiz!"
"Yaşasın!"
"Pasta yiyeceğiz!"

Afra uzandı ve müzik açtı. Çocuklar arkada dans ederken Afra da arada onlara bakarak gülüyordu.
Evlendiği günün üzerinden bir hafta geçmişti. Henüz yeni eve tanışmamış oldukları için Ozan'ın evinde kalıyorlardı. Bu durum Afra için biraz zor da olsa kısa süreceği için dert etmiyordu. Zorlandığı mesele ise Ozan'ın evinin kafeye uzak olmasıydı.

"Evet, geldik. Hadi inin bakalım."

Afra arabadan indi ve arka kapıyı açtı.
Çocuklar ile eve girdiklerinde Afra hemen ikisini de odaya gönderdi ve kendisi de mutfağa gidip yemek hazırlamaya başladı.
Cemre'nin ve Ege'nin sevdiği yemeklerden yaparken mutfak kapısının çalması ile oraya döndü.

"Balım, sen yine neler yapıyorsun böyle?"
"Çocuklar karne aldı ya, onların sevdiği yemeklerden yapıyorum."
"Evet, ben gidip bakayım ne yapıyorlar."

Ozan mutfaktan çıkacakken bir şey unutmuş gibi hemen döndü ve Afra'ya sarıldı.

"Ah, nasıl özledim seni bir günde. Balım benim."

Afra kollarını Ozan'ın boynuna doladı ve öptü bir kez.

"Ozan, üzerini değiştir de öyle git bari çocukların yanına. Hem yemekler de hazır masaya oturalım hemen."
"Tamam. O canavarlara söyle onları yemeye geleceğim."

Afra gülerek onu onayladı ve bir kez daha öpüp mutfaktan çıkmasını izledi. Ozan çıktığında masayı hazırlamaya başladı.

"Anne!"
"Efendim?"
"Babam neden gelmedi hala?"
"Geldi canım. Ama duşa girdi şimdi. Birazdan mutfağa gelir, burada bekle istersen."
"Tamam."

Ege geçip masaya oturduğunda Afra saçlarını karıştırdı ve işine geri döndü. Bu sırada Cemre de geldi ve hemen Ege'nin yanına oturdu.

"Kızım, ellerini yıkadın değil mi?"
"Evet anne, Ozan gelmedi mi?"
"Geldi bir tanem. Birazdan buraya gelir."
"Birileri beni istiyor sanırım."

Ozan mutfağa girdiğinde Cemre ve Ege hemen üzerine atladı.

"Ah, ne kadar da kilo almış bunlar. Taşıyamıyorum artık sizi ben."

Ozan dalgasına söylendi ve ikisini de alıp kaldırdı. Sırayla öperken çocuklar hiç alınmışa benzemiyordu.

"Baba biz bugün karne aldık!"
"Öyle mi? Getirin bakalım karneleri, koşun!"

Çocuklar karnelerini getirmeye giderken Afra ve Ozan masaya oturdu.

"Anaokulu karne veriyor muydu ya?"
"Veriliyormuş. Öyle not yok tabii, yıldız falan vermişler."

Ozan Afra'yı onaylarken mutfağa giren çocukları gördüğünde sandalyesini arkaya çekip ikisini de kucağına aldı ve dizlerine oturttu.

"Bakalım bakalım neler yapmışsınız siz."

Ozan karneleri incelerken bir yandan da çocukları öpüyordu.

"Aferin size! Bak ne kadar mükemmel notlar. Ne istiyorsunuz peki?"
"Gezmeye gitmek istiyoruz!"