Kardeşim Olsun

Bölüm 25

Maya abisi ile konuştuğu günden sonra uzun uzun düşünmüş ve bu konuyu ailesine nasıl açacağını asla bulamamıştı. Onun yerine konuştuklarında Ozan'ın da dediği gibi sadece olay ile ilgili brifing verecekti. Odasından çıktı ve annesi ile babasının yanına gitti.

"Merhabalar sevgili ailem. Nasılsınız bakayım?"
"İyiyiz güzel kızım. Sen nasılsın?"

Maya hemen babasının yanına oturdu ve
bir süre sohbet ettiler. Herkes ilgisini televizyona verdiği sırada Maya ellerini dizine vurdu ve güldü

"Ay abim de evde kaldı vallahi. Evlense keşke artık."

Annesi ve babası Maya'ya garip garip bakarken annesi tövbe tövbe diyerek önüne döndü.

"Benim oğlum kendi salaklığından evlenmiyor. Sanki bilmiyorsun Maya!"
"Biliyorum ama ondan bahsetmiyorum ki. Abim sevmiyor o kadını. Bence bir daha onunla evlenmeyi düşünmez bile."
"Sus kız sen ne anlarsın? Düşünmez olsaydı şimdiye kadar ne diye evlenmemiş başka biri ile?"
"Senin yüzünden. Adama o kadar baskı yaptın ki soğudu evlilikten!"
"Bak bak, şunun konuşmalara bak."

Maya umutsuz bir şekilde kalktı ve odasına gitti. Annesi nasıl hala onların arasında bir şey olabileceğine inanıyor anlamıyordu. Ayrılalı yıllar olmuştu ve kadın ayrılır ayrılmaz başka birine gitmişti. Bir hafta geçmeden. Maya'ya kalırsa zaten evli olduğu zamanlarda bile konuşuyordu ama kimsenin günahını almak istemediği için bu konuyu açmamıştı. Telefonuna uzandı ve abisini aradı.

"Efendim?"
"Abi ben konuştum annemler ile."
"Ee, ne dediler?"
"Babam konuşmadı zaten. Annem de hala aynı. Eğer sen o kadın ile evlenmeyi düşünmediysen neden şimdiye kadar başka kadın ile konuşmamışsın. Öyle söylüyor."
"Tamam. Sen daha fazla uğraşma. Ben buraya çağıracağım onları. Her şeyi anlatırım."
"Tamam. Görüşürüz."
"Görüşürüz."

Afra telefona bakmayı bırakıp Ozan'a döndü.

"Gerçekten çağıracak mısın?"
"Evet. Baksana annem kafasından kurup oynamış bile."
"Haklısın."

İçerik Ege ve Cemre koşarak girince ikili konuyu kapattı ve onlara döndüler.

"Baba! Biz bugün okulda meslekleri gördük!"
"Öyle mi? Neler öğrendiniz bakalım?"

Cemre ve Ege koltuğa çıkıp ikisinin ortasına oturdu ve heyecanlı bir şekilde sırayla anlatmaya başladılar.

"Doktorlar hasta insanları iyileştirir. Biz bunu zaten biliyorduk."
"Evet biliyorduk."

İkisinin havalı haline Afra güldü ve kafasını iki yana salladı. Büyümüş de küçülmüş deyimi bu iki ufaklık için olmalıydı.

"Polisler de suçlu yakalarmış. Bunu da biliyorduk zaten."
"Evet."
"Ne kadar çok şey biliyormuşsunuz siz öyle. Aferin size!"

Ozan ikisini de öperken yalandan ettiği tebrik ikisini de mutlu etmişti. Daha sonra başka öğrendikleri meslekleri anlattılar ve Ozan ile Afra da bıkmadan usanmadan dinledi onları.

••••••

"Evet anne, bekliyorum bu hafta sonu."
"Tamam oğlum tamam. Geliriz biz."

Ozan telefonu kapattı ve masaya bıraktı. Hiç istemiyordu. Bunları yaşamak istemiyordu. Annesinin ne kadar inatçı olduğunu biliyordu ve Afra'ya neler yapabileceğini tahmin ediyordu.
Sıkıntılı bir nefes aldı ve elleri ile kapattı yüzünü. Annesi öyle dominant bir insandı ki kimseyi dinlemez ve dediğini yapardı. Bu yüzden zaten ailesi ile yaşamayı bırakmış ve oğlu ile küçük bir hayat kurmuştu. Hayatına giren Afra ve Cemre'den de fazlası ile memnundu. Annesi ne derse desin onları bırakacak değildi.