Kardeşim Olsun

Bölüm 34

"Ozan hadi ama! Geç kalacağız ya."
"Balım sen sakin olur musun artık? Alt tarafı hava limanında bekleyecek. Kaçırılmaz merak etme."
"Ya niye bekletelim kızı bir başına orada?"
"Beklesin bir şey olmaz."
"Ozan artık bilerek kalkmadığını düşünüyorum."
"Bilerek kalkmıyorum çünkü bilmeden nasıl yapabilirim bunu?"
"Ne kadar zekisin. Hadi!"

Ozan Afra'nın ısrarlarına daha fazla dayanamadı ve kalktı. Acelesi neydi merak ediyordu açıkçası. Kendisi kadar rahat olsa her şey mükemmel olacaktı.

"Kalktım tamam."

Ege ve Cemre'yi Zeliha Hanım'a emanet ettiler ve evden çıktılar.
Hava alanına geldiklerinde Ozan kolona yaslanmış kardeşini görünce sırıttı.

"Bekliyor orada."
"Bekler tabii ki! Çıkmadın bir türlü."
"Balım ne olmuş bekliyorsa? Sanki bir rahatsızlığı var."
"Ne alakası var Ozan? Misafir gelmiş tanımadığı şehire, bekletiyoruz kızcağızı."

Afra arabadan indi ve hemen Maya'ya el salladı. Maya fotoğraflardan tanıdığı Afra'yı görünce o da heyecan ile el salladı. İkisi yan yana geldiklerinde hemen sarıldı ve birbirleri ile konuşmaya başladılar.

"Hoş geldin canım!"
"Hoş buldum abla. Ay gerçekten fotoğraflardan daha güzelsin! Maşallah!"
"Sen de öylesin gerçekten. Kusura bakma biraz geç kaldık buraya."
"Çok beklemedim zaten yeni indim sayılır. Yani uçaktan inmek bavul falan biliyorsun uzun sürüyor."
"Beni de alsanız mı aranıza acaba?"

Ozan ikilinin konuşmasını böldüğünde Maya hemen uzun zamandır görmediği abisinin üzerine atladı.

"Abim! Ne kadar özledim seni."
"Canım benim, ben de çok özledim. Hiç gelmiyorsun buralara, özletiyorsun kendini."
"Sen mimarlık okumanın nasıl olduğunu bilmiyorsun tabii ki!"

Maya hırsla çıkıştığında Ozan keyifle güldü.

"Gelmen işime gelir. Ben gelirim ama o gelemez."

Maya göz devirip ayrıldı abisinden. Ne kadar karşı olmasa da sürekli iğneleyici laflar söylemesi sinirlerini bozuyordu.

"Tamam abi tamam, sen kıskanç birisin. Kolay gelsin Afra abla."

Afra kafasını sallarken Ozan'a döndü sinirle.

"Ne kadar kötü niyetli bir konuşma Ozan."
"Balım sen kötü niyetli insan görmemişsin sanırım. Gayet de makul bir konuşma yaptım."
"Tabii tabii "

Afra göz devirdi ve Maya'ya döndü.

"Hadi canım sen yorgunsundur, arabaya geçelim."
"Çok iyi olur."

Eve geldiklerinde Maya heyecanlı bir şekilde indi arabadan.

"Ay Egoşumu çok özledim ya! Cemre'yi de çok merak ediyorum. Hemen gidelim hemen."

Maya koşup zili çalınca Ozan valizini aldı ve yanına gitti.

"Ege de seni çok özledi. Sürekli senin gelmeni istiyordu."

Zeliha Hanım kapıyı açtığında Maya tanıdığı kadına sarıldı ve sırtını okşadı.

"Zeliş teyze! Ay seni de çok özledim ben ya!"
"Ben de seni çok özledim kızım, iyi ki geldin!"

Onlar ayrılıp içeri girdiğinde yüzüne bile bakılmayan Afra ile Ozan birbirlerine bakıp güldü.

"Zeliha abla bizi unuttu sanırım."
"Balım bence biz bu evde hep son plandayız."

İkisi dalga geçerek birbirine sarıldı ve içeri girdi.
İçeride Maya ve Ege birbirine sarılırken Cemre kendini yabancı hissettiği için gördüğü annesinin yanına koştu.