Kardeşim Olsun

Bölüm 14

Ozan kucağındaki Cemre'nin saçlarını okşarken diğerleri gündemden konular ile sohbet ediyorlardı. Ege ise Afra ve Beril arasında oturuyordu.

"Cemre, kızım uykun mu geldi senin?"

Cemre'den ses gelmediğinde Ozan kafasını eğip baktı.

"Uyumuş zaten."
"Ne?"

Herkes şaşkın bir şekilde ona döndüğünde Ozan kaşlarını çattı.

"Olağanüstü bir olay gibi tepki veriyorsunuz, uyuyamaz mı?"
"Cemre senin kucağında uyudu mu?"

Yasin şaşkın bir şekilde sorduğunda Ozan gözlerini devirdi.

"Sence?"
"Abi nasıl ya?"

Yasin sinirle söylenirken Afra ne yapacağını bilemedi.

"Afra nasıl oluyor bu?"
"Bilmiyorum Yasin."
"Pardon ama bu inanamadığınız konu ne öğrenebilir miyim?"
"Cemre başka birinin kucağında asla uyumaz."

Dedi Yasin huysuz bir şekilde. Onca yıl sürekli denemiştim bunu ama asla uyumamıştı sonuçta! Sadece Afra'nın kucağında uyuyan kız bir anda Ozan'ın kucağında nasıl uyuyabilirdi ki!

"Ben başka biri değilim."
"Ozan, Yasin öyle demiyor. Yani Cemre benim dışımda kimsenin kucağında uyumaz."

Ozan içindeki mutluluğu dışarı vurmamaya çalışırken Yasin'e döndü.

"Alışmışsa demek ki?"
"Ben alayım Cemre'yi."

Ozan kafasını iki yana salladı ve ayağa kalktı.

"Ben hallederim."

Afra yine de arkasından gitti. Cemre'yi yatağa yatırıp Afra'ya döndü.

"Ben de gideyim artık. Zaten fazlası ile rahatsızlık verdik sana."
"Ne rahatsızlığı, olur mu öyle şey?"

İkisi de odadan çıkınca Ozan Ege'nin yanına gitti.

"Hadi oğlum, gidelim evimize."

Ege kafasını sallayıp babasının yanına gidince Ozan onun da uykusunun geldiğini anlayıp kucağına aldı.

"Tanıştığıma çok memnun oldum. Görüşmek üzere."

Ozan, Beril ve Yasin ile vedalaştı ve Afra kapıya kadar arkasından gitti.

"Görüşürüz. Görüşürüz küçük adam."

Afra, Ege'nin yanaklarından öpüp ceketinin kapüşonunu taktı ve fermuarı çekti.
Ozan gülümseyerek onları izlerken Ege'de uzanıp Afra'yı öptü. Daha sonra da aralarında mesafe olmasa da el salladı.

"Görüşürüz Afra."
"Teşekkür ederim her şey için. Görüşmek üzere."
"Önemli değil Ozan. Görüşürüz."

Afra odaya döndüğünde Beril gülerken Yasin sinirle ağzının içinden bir şeyler mırıldanıyordu.

"Ne oluyor?"
"Hani bu adamla tanışalı daha çok olmamıştı? Nasıl oldu bu?"
"Yasin sen hala orada mısın?"
"Afra nasıl içerledi nasıl? Yarım saattir nasıl olur diyor?"

Beril gülmeye başlayınca Afra da güldü.

"Ya gülmeyin bak ciddiyim ben."
"Oy sen üzüldün mü?"

Beril, Yasin'in yanaklarını sıktığında Yasin kafasının salladı ve boynuna yasladı.

"İkinci plana atıldım ben!"

Beril ve Afra gülmeye devam ederken Beril bir yandan da teselli ediyordu.

••••••

Afra kafeye geldikten sonra mutfağa girdi ve profiterol yapmaya başladı.
İşini bitirdiğinde mutfaktan çıkıp müşterilerin olduğu bölüme geçti. Buraya genelde gençler geliyordu. Yeni nesilin muhallebicisi gibiydi onun kafesi.  Liseliler, üniversiteliler, yeni mezunlar derken birçok genç müşterisi oluyordu. Fiyatlar da uygun olduğu için müşteri çeken bir yerdi.
Odasına gitmek istemiyordu o yüzden kasaya geçti ve hesaplar ile ilgilenmeye başladı.