Kardeşim Olsun

Bölüm 3

"Anne biliyor musun ben artık abla oldum!"
"Yaa kimin ablası oldun ?"
"Ege'nin."

Gülmeye başladı Afra. Kızı gerçekten fazlası ile değişik bir çocuktu. Neden yaşıtı birinin ablası olmak istemiş olabilirdi ?

"Neden ablası oldun peki?"
"Çünkü onun annesi yok."

Gülümsemesi soldu Afra'nın. Annesi yok derken? Yoksa ölmüş olabilir miydi?

"Annesi ve babası aynı sen ve babam gibi ayrılmışlar."

Rahat bir nefes aldı Afra. Fakat çok uzun sürmedi bu rahatlık. Bu da görüşmedikleri sürece eşdeğerdi.

"Peki sen neden onun ablası olmak istiyorsun?"
"Çünkü onun annesi yok benim de babam. O sana anne desin. O zaman biz de kardeş oluruz. Anne lütfen Ege kardeşim olsun!"

Derin bir nefes aldı Afra. Kızının baba yokluğunu hissettiğini ve bu yüzden böyle yaptığını anlayabiliyordu. Sanki o kabul etseydi kardeş olmalarını, onun bir babası olacaktı?

"Cemre'm hadi uyu kızım. Hem yarın okulun var, erken uyanacaksın ."
"Ama anne olsun demedin."
"Cemre, bu konu senin düşündüğün kadar basit değil canım benim."
"Ama neden?"
"Geri kalanını da yarın konuşuruz tamam mı ?"

Cemre kafasını salladığında Afra kızının üzerini iyice kapatıp odadan çıktı. Yazın sonlarına geliyorlardı ve geceleri havalar soğuk oluyordu artık.

Eski eşini düşünde Afra. Şerefsiz. Severek evlenmişti Afra onunla. Daha yirmi üç yaşında evlenmişlerdi . Evleneli bir sene olmadan da hamile olduğunu öğrenmişti Afra. Cemresi gelecekti. Öğrenir öğrenmez büyük bir heyecan ile gitmişti yanına. Hamileyim diyecekti, bir bebeğimiz olacak. Söyleyemedi. Hayatının en mutlu günü gördükleri ile kara güne döndü. Içinde patladı bütün umutları, hayalleri, mutlulukları. Inanmak istemedi ilk başta ama saf da değildi sonuçta. O hamileyim demek için koşarak onu görmeye, iş yerine, giderken o iş yerinde (!) Başka bir kadın ile birlikte olmuş gününü kendince gün ediyordu! Bir de çok olağan bir şey yapmış gibi akşam eve geldiğinde her evlilikte olur böyle şeyler demişti. O gece bir güzel benzetti Afra onu. Ne demek her evlilikte olur böyle şeyler? Her evli olanlar birbirini aldatır mıydı ?
Hemen ertesi gün eline boşanma kağıdı geldi Afra'nın. Yüzsüz herif bir de ondan önce dava açmıştı. Gerekçesi ile ona vurmasıydı. Keşke daha çok dövseydim dedi Afra kendi kendine. Içi hala soğumamıştı zira.
Iki taraf da istediği için boşanma uzun sürmedi ve hemen boşandılar. Afra hamile olduğu için uzun sürebileceğini düşünmüştü ama elinde kanıtla beraber gitmişti oraya ve aldatıldığını ispatlamıştı. Yüzünü bile görmek istemiyordu.
Daha sonra Cemre doğduğunda velayet için tekrar edilecek davaya gittiler. Cemre'yi istememişti. İsteseydi de alamazdı zaten. Vermezdi kızını Afra.

Bir bardak su içip kendine gelmeye çalıştı Afra. O şerefsiz yüzünden böyle olmuştu. Onun yüzünden kızı kendi kendine eksik tarafını onarmaya çalışıyordu . Ne yapacağını bilemedi Afra. Daha sonra saate baktı. Çok geç olmamıştı. Düşünmeden telefonunu aldı, rehbere girdi ve Ozan Bey yazısının üstüne bastı.
Telefonu kulağına götürüp aceleyle açmasını bekledi. Tek başına üstesinden gelemeyeceğini düşünüyordu. Telefon açıldı ve karşı tarafın sesi ile düşüncelerinden uzaklaştı Afra.

"Afra Hanım?"
"Ozan Bey."
"Bir sorun mu var, sesiniz kötü geliyor."
"Sizin ile konuşmak istediğim bir konu var."

Karşı taraftan bir süre ses gelmedi. Endişesi gittikçe artarken nefesini tuttuğunu fark etmiyordu Afra.

"Sanırım benim de"

Nihayet bir yaşam belirtisi geldiğinde nefes almaya başladı Afra.

"Yarın müsait olabilir misiniz?"
"Öğle molasında buluşabiliriz."
"O zaman Ma Belle kafede sizi bekliyor olacağım."
"Tamamdır."
"iyi geceler, bu saatte rahatsız ettim ama."
"Önemli değil. Iyi geceler size de."