Kardeşim Olsun

Final

Afra beline dolanan kollar ile gözlerini açtı ağır ağır.

"Günaydın balım."
"Günaydın. Saat kaç?"
"Dokuz oldu."
"Aşkım çok erken. Uyuyalım biraz daha."
"Ama ben çok acıktım. Hadi kalk da kahvaltı yapalım."
"Tamam."

Afra uyumaya devam ettiğinde Ozan yaklaşıp boynundan öptü.

"Benim hazırlanmamı ister misin?"
"I-ıh, birazdan kalkacağım. Gerçekten."

Ozan Afra'yı onayladı ve o uyumaya çalışırken yüzünün her yerini öpmeye devam etti.

"Aşkım lütfen ama."
"Sen uyu balım. Ben sadece işimi yapıyorum."
"Ama uyuyamıyorum."
"Neden? Dikkatini dağıtıyorum?"

Ozan haylaz bir şekilde sorduğunda Afra gülmeye başladı.

"Aşkım sen gerçekten istediğini yaptırmayı çok iyi biliyorsun. Kabul etmiş gibi yapıyorsun ama yine senin dediğine geliyoruz."
"İftira atıyorsun."
"Tabii canım!"

Ozan Afra'nın beline sarılıp kendine yaklaştırdı.

"Tamam tamam, bir şey yapmayacağım. Uyu hadi."

Afra kafasını Ozan'ın göğsüne yasladı ve uykusuna kaldığı yerden devam etti.

••••••

Afra televizyona bakarken Ozan'ın kollarını beline sarması ile ona döndü hızla.

"Ne yapıyorsun?"
"Hiç."

Ozan hala Afra'nın belinde kollarını gezdirirken Afra koltuklarda oturan çocuklara bakıp yerinde kıpırdandı.

"Ozan."
"Şşş, film izliyorum."
"Ozan rahat dur."

Ozan gülerek Afra'ya baktı ve koltukta biraz kayıp yüzlerini eşit hizaya getirdi.

"Odamıza gidelim."
"Film izliyorum Ozan."
"Odamıza gidelim."
"Ozan..."
"Odamıza gidelim."
"Of!"
"Anne filmi duyamıyorum."

Afra yerinden kalkıp Ozan'ın elini itti belinden. Odaya doğru yürüdüğünde Ozan da gitti arkasından.

"Balım."
"Yaramaz çocuklar gibisin Ozan."
"Çocuk olmak için fazlası ile yetişkin isteklerin var bence."
"Edepsizsin."
"Öyle miyim?"
"Öylesin tabii ki!"
"Tamam."

Ozan hiç ciddiye almadığını belli eder bir şekilde Afra'yı kendine çektiğinde Afra gülüp omuzlarından tuttu onu.

"Hiç umurunda değil değil mi söylediklerim?"
"Olur mu öyle şey? Tabii ki değil."

Ozan Afra'nın daha fazla konuşmasını istemediği için dudaklarına kapandı bir anda.

•••••••

Afra elindeki çırpma telini lavaboya attı ve Ozan'ı çağırdı içeriden.

"Ozan!"
"Efendim?"
"Mutfağa gelir misin?"

Ozan elindeki kolu Efe'ye verip ayağa kalktı. Ege ile PlayStation oynuyorlardı. Mutfağa gittiğinde Afra'nın yine yeni şeyler denediğini görüp gülümsedi.

"Evet, ne yiyoruz?"

Afra hemen Ozan'a döndü ve kaşığa aldığı sosu ona uzattı hemen.

"Sıcak mı?"
"Hayır soğuk bu."

Ozan kaşığı eline almak yerine direkt Afra'nın elinden yedi. Afra tepkisini beklerken Ozan devam etti bir süre.

"Mükemmel. Makarna sosu mu bu?"
"Evet. Güzel değil mi?"
"Çok beğendim. Daha acı da olabilir."
"İnsanların damak tadı fazla acıyı kaldırmadığı zamanlar oluyor aşkım. O yüzden abartmak istemedim. Acı sevmeyenler bile bunu sevsin istiyorum."
"Haklısın balım."
"Baba!"