The Man I Can't Reach (COMPLETED)

Chapter 47

Nakasandal lamang ako sa pintuan ng kwarto ko habang walang hanggang umiiyak. Nanginginig kong tinype 'yung number ni Yuno para matawagan siya. Oo, may cellphone na ako ngayon. Ninakaw ko doon sa babaeng nakasalubong ko kanina. Masama na kung masama pero hindi pa ito 'yung oras para isipin iyan. Ibabalik ko lang din naman 'to. Mabuti na rin at may load, hindi nga lang panginternational 'yung pantawag.

I just turned on the mobile data of this phone. Chinat ko na lang si kuya using that girl's Facebook account at binigay sa kaniya 'yung number para matawagan niya ako.

Kay Yuno lang ako close kung tutuusin. Those years I've spent in Australia, kay Yuno ako mas naging malapit. He knows every bit of my secret. I really have no idea before that we will be closer than I thought.

Ilang minuto lang ang hinintay ko nang biglang magring 'yung cellphone na hawak hawak ko. Agad agad kong sinagot 'yon kahit walang assurance kung si Yuno ba 'yung tumatawag.

Pinunasan ko muna 'yung luha ko at kinalma 'yung sarili ko. Baka mamaya pag narinig niya akong umiiyak dito, liparin pa ang Australia makapunta lang dito sa Pinas. Gano'n si Yuno. Pag importante ka sa buhay niya, liliparin niya kahit malayo para sa 'yo.

"Hello?" Sandali akong napapikit matapos magsalita. There's no point in hiding that I cried. Boses ko palang, basag na basag na.

"Giziel?! That's you right?!" Shocked is visible on his voice.

"Oo. Ako 'to, kuya."

"God! I've been looking for you since yesterday! I tried calling your phone but it's out of reach! Your friends contacted me saying you're missing! Saan ka ba nagpupuntang bata ka ha?!" Sermon niya, agad agad.

Sabi na e. Sermon din aabutin ko sa unanong 'to.

"First of all, hindi ako bata. Pangalawa, wala sa 'kin 'yung phone ko kaya nagnakaw na lang ako ng ibang phone. Pangatlo, hin–" hindi pa ako tapos magsalita ay naunahan na niya ako.

"Wait, what?! You stole someone's property?!"

Napapikit ako sa inis. Kahit basag na basag na 'yung boses ko, mukhang babasagin pa ni Yuno 'yung tainga ko.

"Wow ha. Grabe ka naman sa 'stole someone's property'. Cellphone lang 'to, Yuno. Cellphone lang." Pabalang kong sagot.

"Wow too. Earlier, you're calling me kuya, and now, you're calling me Yuno. Where's the respect I deserve, lil' sis?" He said full of sarcasm.

"Because you're frustrating me! Rinig na ngang basag 'yung boses ko, dadagdagan mo pa. What do you think of me? A steel?" Mataray kong sagot sa kaniya.

I heard him sighed, "Okay. Calm down, lil' sis."

Tumulo na naman 'yung luha ko sa sinabi niya. How can I calm down when I can't even bear what I'm feeling inside?

"I can't..."

"Take your time, Giziel. Nandito lang ako, handang makinig sa 'yo. Hindi ko ibaba 'to hangga't hindi mo nailalabas iyan. I know you are stuck in between. I'll listen without judging you." Ika niya na nagpangiti sa 'kin.

Yuno is such an angel. Alam na alam niya kung paano pagaanin ang loob ko kahit hindi naman kami totoong magkadugo. And I'm very thankful na nakilala ko siya.

Huminga ako ng malalim. He said he won't hang this off unless I told him what I'm through at. I can't do that. Baka may iba siyang ginagawa, nakaistorbo pa ako.

"I'm with Travin, kuya." Umpisa ko. Narinig ko ang malalim niyang pagbuntong hininga. I bit my lower lip, "Are you mad?"

"I'm not mad if you're with that jerk. But I will be very mad if he tried to hurt you again. Just like before."